Дариға отыр ән салып
Өлі бір кешке жан салып
Сұңқардай едім жердегі
Аққудай едім көлдегі
Жеңгенің азалы құлақтан ещ кетер емес тау аңғарларын шатқалдарын аралап алысқа қалықтап барады.Аңсарын жасара алмай жылаған келіншектің көз жасы орманда қалған тағдыр –әннің шарассыздан жарық дүниеге шағынуы еді. Мұндай өмірді бастап амалсыз өткерген мыңдардың құлақтан кетпейтін зары еді. Ақын қай тақырыпты жазсса да жалған сезім мылтырық сөзге әуез болмады. Ол туралы: «мен жырламаймын» ән саламын. Сыры бір замандаспен мындасын. Көгендеп жыр қосағын келмейді. Жыр жасағым «немесе тіп ті де мен еместі» Мен дегенім өзгенің жас сырын ұғу үшін өзімді зерттгенді жөн көремін» дейді. Мұқағали шығармашылығын негізгі « - Өзін – өзі зерттеуден тұрады. «Өмірдастан» атты топтамалары талғауында жесір жеңге (Дариға) образы арқылы тылдағы халық өмірі мен адамдық азаматтық адалдық ар намыс рух, пен нәпсі арасындағы толласыз күрес психологиялық шиеленіс арқылы шебер жеткізген. Қорыта келе айтарымыз . «Ғасыр ақыны» атанған Мұқағалидің барлық еңбегі тұтастай алғанда,өткен ғасырдың екінші жартысындағы қазақ елінің рухани дүниесін , тұрмыс –күйін,арман –мүддесін,тарихи тұрғындағы ұлттық портрентін шыншылдықпен хаттаған асыл мұралар қатарына жатады . Өлеңмен де ,өмірмен де бүкпесіз қауышып ,қалтарсыз сүйген ақын жүрегі соңғы деміне дейін кіршіксіз сезім ертінде өтті. «Жүрегінің түбіне кер аласырмай » байытып кетті . Дариғаның көкірегіне сыймаған жан-жүрегім жылдар бойы азаптап қинаған сезім ақыры бостандық алды – бақиға кетті . Шынайы өмір шындығы мен романтикалық рух, шешімнің кейіпкер өлімі арқылы түйінделуі арқылы нәзік сезімталдығының күні философиялық жинақтау мен баыптауының өзіндік моделі.
