Балуан Шолаққа Алла сан қилы өнер берген. Ақындығы да ғажап. Ғалия – оның шын ғашығы. Ғалия жастай қайтыс болып кетеді. Қазір ол бір аңыз әңгімедей айтылып жүр. Бірақ бұл ән мақтаныш үшін емес, композитор ретінде атын әйгілі ету мақсатында да емес, шынымен де оның жанынан, жүрегінен шыққан туынды болатын. Бір сөзбен айтқанда жүректен шыққан туындысы. «Ғалия» әндерінің сөзіне назар аударсаң , Балуан Шолақтың бүкіл өмірі, тарихы баяндалып тұрғандай көрінеді.
Балуан Шолақ Ғалияға арнап бес түрлі арнаған дейді халық. Әр өңірде оның айтылу иірімдері ерекше. Ғалияның сұлулығын, оған деген ерекше ілтипаты мен сүйіспеншілігін, сезімін аңғаруымызға болады. Сөзімее дәлел ретінде өліңнің мына үзіндісін ұсынамын:
Айдың көзін жалт еткен бұлт алсын,
Бүйте берсең діңкемді құртасың.
Биылдан қосылған Ғалия жан,
Қай қылығын қалқаның ұмытарсың.
Айым да сен, Ғалия, күнім де сен,
Оң қабағым тартады күлімдесең, - деп оған деген махаббат жалынын білдірген.
Сөзсіз бұл Балуан Шолақ ғұмырындағы естен кетпес ең әдемі щақтардың бірі. Себебі, оның Ғалияға деген ғашықтығы – шын ғашықтық. Ғашық жүрекке әмір жүрмейді. Шолақтың да әмірі жүрмеген. Қайта ғашықтық әміріне құлдық етіп, осындай ғажайып туындыны дүниеге әкелген. Нағыз махаббатың символыретінде Шолақтың «Ғалия» әні бізге және келешекке мұра. Сүйіспеншілік – Балуан Шолақ өліңінің өзегі, қаны, жаны, бүлкілдеп тұрған жүрегі.Ақынды ақын қылатын да – махаббат, ғашықтық. Гүл болмаса, бұлбұлдың сайрамайтындығы сияқты, ғашық болмаған ақын да жырлай алмайды. Сол себепті махаббат – адам өмірінің мәні десем артық айтқаным емес.
