«Ғибратнама» өлеңінде автор айтқысы келген ой – төзімділік деп білем. Шыдамдылық танытсаң жеңісті сезімдіреді. Егер қызыл гүл іздеген бұлбұл құс сабыр қылып, өзін-өзі сынап, біраз төзсе, раушанның ----ғанына күә болар еді. Қаршыға да айтар ойын айтқындап, осалдығын бетіне баса айтып, қалды. Автор жеткізген өлеңнің негізгі кейбір адамдар өздерін бақытсыз санайды. Бұлар бақытқа жетуге сәл-ақ қаманда төзімділік тауысып, кері шегілген жандар адамның ойлау түйелгі болса, жақсылықтан күдер үзбей, ертеңіне сеніммен қарап, сабырлы болады.
Сабыр деген – әр іске шыдамдылық.
Қатты керек адамға бұл бір қылық. Қолы жетпей толмай талап ізденеді. Осыдан кеп шығады адамшылық.