Міне, Ұлы Отан соғысының жеңіспен аяқталғанына да 60 жыл өтті. Бұл  сол кездегі кеңес халқының ержүректілігі мен төзімділіктерін паш ететін, тарихта мәңгілік қалатын күн. Бұл күнді соғыстың алғы шептерінде қайсарлықпен шайқас жүргізіп, ерліктің сан үлгісін көрсеткен ардагерлер тойлайды. Бұл мейрамды өздерінің тылдағы қажырлы еңбегімен жеңісті шыңдаған, станоктың қасынан, егін даласында, күні-түні  мал бағып,  тынымсыз жұмыс істеген жұмысшылар, ауыл адамдары тойлайды. Бұл мейрамды біздің аяулы да даңқты әйелдеріміз - өздерінің әкелерін, ерлерін, ұлдарын және сүйіктілерін көзінен жасы сорғалай жүріп төзімділікпен күткен, олардың орнын жоқтатпаған аналар мен жұбайлар, қалыңдықтар мен қыздар тойлайды. Бұл мейрамды өздерінің әкелері мен ағалары қанын төгіп, жанын қиып бақытты өмірін қамтамасыз еткен Ұлы жеңістің  құрдастары тойлайды. Ұлы Жеңіс күні елі мен жері үшін жанын пида еткен, туған-туысқандарына, жақын-жарандарына, туған жеріне, ауылына оралмай қалған қаһарман ерлерді бүкіл елі болып еске түсіреді.

Бұл мейрамды бұрынғы кеңес одағына кірген 15 одақтас республика халқымен бірге, кеңес халқы неміс басқыншыларынан азат еткен   Еуропа елдерінің Варшава мен Прага, Будапешт пен Бухарестің, София мен Белградтың, Париж бен Венаның, жер шарының басқа да көптеген қалаларының тұрғындары тойлайды.

Ұлы Отан соғысы халқымызға төнген ең ауыр күндер болды. Төрт жыл, 1418 күн мен түн бойы өз жері мен отаны үшін, келешек ұрпақ үшін жан қилы соғыс жүріп жатты.

Бір күшке жиналған орыс пен тәжік, грузин мен белорус, қазақ пен украин қарсы алдындағы жауға алмас қамал болып жұмылды...

Сол кездегі Кеңес Одағының басқа халқымен бірге жауды талқандап, жеңіске жету ісіне қазақ халқы да өзінің лайықты үлесін қосты. Қазақстандық жауынгерлер Брест қамалынан бастап Берлинге дейін барды. Олар Сталинград түбіндегі жертөлелерде, Днепр өткелінде, Москва мен Ленинград үшін болған ұрыстарда батыр ерліктер көрсетті. Украинаны, Кавказды, Белоруссияны, Қырымды, Прибалтиканы азат етті, Польша, Румыния, Венгрия, Чехословакия, Болгария, Германия жерлеріндегі майдан жолдарында жеңіс туын көтеріп өтті. Ұлы Отан соғысы жылдарында біздің қандастарымыз қатыспаған бірде-бір үлкен шайқас болмады.

Қазақ ел басына күн туғанда жалғыз жанын қу шүберекке түйген жауынгер халық болған. Ұлан байтақ даласының бір тұтам жері үшін қорқу деген сезімді жүрегінен жұлып алып тастаған. Тіпті арыға бармай-ақ кешегі Ұлы Отан соғысының әлі сарғайып үлгермеген қатпарлы парақтарына үңіліп қарасақ қазақтардың қанды қырғында қаймықпай соғысқанына анық көзіміз жетеді. Оған мысал айқас алаңдарында өшпес ерлік жасаған жүз қазақтың (ең соңғысын арада 50 жыл өткен соң Бауыржан Момышұлы алды) Кеңестер Одағының батыры атағын алғанын айтсақ та жетеді. Бұны сол кездегі 2,5-3 млн. қазаққа шаққанда басқа халықтардың алдына шығып кетеді екен. Ердің ері шыдайтын жаңбырша жауған оқ пен қарша бораған бомбаның арасында олардың нәзік жүректері тасқа айналып, гүл ғұмырлары ажалдың қанды тырнағына ілікті.

Сол бір сұрапыл жылдары қазақ халқы өзінің Отанына, жеріне деген патриоттық сезімін, ұлттық мақтанышын дәлелдеді. 500 ден аса жерлестеріміз, оның ішінде 96 қазақ Кеңес Одағының Батыры атағын алды.  Жауға қарсы шайқастар алдыңғы шептегі ұрыстарда ғана емес, алыстағы ауыл мен кең байтақ далада да жүріп жатты. Сол жылдары Қазақстан миллиондаған босқындарды өз бауырына аналық мейірімімен тартушы, эвакуацияланған завод пен фабрикаларға, майданға керекті оқ -дәрі мен азық-түлік жеткізуші үлкен арсеналға айналды.

Шығанақ Берсиев сияқты еңбек ерлерімен қатар иықтарына үлкен ауыртпалық түскен еңбек даласында миллиондап жұмыс істеген әйелдерсіз, жасөспірімдер мен қарттарсыз Жеңіс күнін көзге елестету мүмкін бе еді?!

Ешқашанда жауынгер ерлігі мен жеңісті еңбегімен соққан

еңбекшінің ерен ерліктері ұмытылмайды.      Бүгінде біздің азаматтық міндетіміз – болашақ ұрпақты Отанын сүюге, елінің, жерінің адал патриоттары, достық пен бірлік   туралы түсінік беру арқылы отансүйгіштікке тәрбиелеу.

Оқырмандармен Ұлы Жеңістің 60 жылдығына байланысты шаралар өткізу барысында балалар кітапханашылары төмендегі ұсыныстарды басшылыққа алулары керек:

ü     Соғыс “саясатының” негізінде қандай мақсат болғанын талқылаудың қажеті жоқ. Біздің міндетіміз балаларға сол жылдардағы адамдар мен тарихи оқиғалар туралы әңгімелеу;

ü     Кешегі немесе бүгінгі соғыстың зұлымдық екенін, онымен адамзаттың келіспейтіндігін жеткізу;

ü     Ұлы Отан соғысының халықтық екенін, ол үлкен зұлмат пен қиыншылық екенін түсіндіру;

ü     Оқырмандарды соғыс тақырыбына жазылған көркем әдебиеттермен жете таныстыру қажет. Әсіресе, қазақстандық жазушылар мен қазақ батырлары туралы;

ü     Бұл тақырыппен жұмыс істеу барысында оның ауқымдылығын ескере отырып, әр жастағы балалардың жас ерекшелігіне қарай шара ұйымдастыру керек.

Қазіргі кезде әрбір кітапхана соғыс тақырыбын қамтитын баспа, аудио-бейне басылымдарға өте бай. Біздің міндетіміз оларды оқырманға насихаттау және жеткізу.

Балалар кітапханаларында Жеңістің 60 жылдығын лайықты атап өту барынша үлкен дайындықты қажет етеді.

Наурыз-сәуір айларында кітапханаларда «Кітап оқып, өткенді еске алу...» атты шығармалар байқауы ұйымдастырылуы керек. Байқаудың мақсаты балаларды Ұлы Отан соғысы жайлы жазылған поэзия мен прозаларды оқуға тарту. Сондай-ақ  тақырыпқа байланысты плакат, газет немесе балалардың шығармашылық жұмыстарынан да әртүрлі байқау, сайыстар ұйымдастырған жөн.  Бұл шаралардың тақырыбын  “Сарғайса да тарихтың ақ парағы, ол күндер мәңгі есте сақталады”, “Біз бейбітшілікті қалаймыз” немесе “Соғыс және балалық” деп алуға болады.

Ұлы Отан соғысы тақырыбын оқырмандарға толық және дұрыс түсіндіру мақсатында кітапханашы үлкен шайқастар мен соғыс операцияларының маңыздылығын ашатын “Ұлы Отан соғысының күнтізбесін»  жасауына болады:

« 1941-1945 жалынды жылдары:

1.  Соғыстың басталуы-  22 маусым 1941 жыл

2.     Брест қамалын қорғау- маусым 1941 жыл

3.     Ленинградты қорғау- 1941- 1944 жылдар

4.     Москва үшін шайқас - 30 қыркүйек 1941- 20 сәуір 1942 жыл

5.      Сталинград үшін шайқас- 17 шілде 1942- 2 ақпан 1943 жыл

6.     Курск шайқасы- 5 шілде- 23 тамыз 1943 жыл

7.      Днепр үшін шайқас- тамыз- желтоқсан 1943 жыл

8.     Берлин операциясы - 16 сәуір- 8 мамыр 1945 жыл

9.     Жеңіс күні- 9 мамыр 1945 жыл».

Мың жылда бір-ақ көрінетін кометалардай сыры да, сезімі де терең, тұңғиық дана тұлғаларымыз фәни өмірден баз кешіп, бақилық болып жатыр. Әйтсе де, Баубек пен Бауыржан батырлығы, Әлия мен Мәншүк ерлігі, Қаныш пен Әлкей білімі, Мұхтар мен Ғабит, Ғабидендердің үні, Дінмұхаммедтің парасаты – бүгінгі ұрпаққа өнеге. Олардың өнегелі өмірлерін жас ұрпаққа жан-жақты насихаттау, таныстыру кітапхана қызметкерлерінің міндеті.

Ұлы Жеңістің 60жылдығына арналған мейрамға орай, ашық суретті кітап  көрмесін ұйымдастыру керек. Көрме  балаларды құжаттық, мемуарлық, көркем-әдебиеттермен толыққанды таныстырады.  Көрмені “Отты жылдар елесін, кітаптан оқып білесің...”, “Тарих беттері”, “Ел мен ердің жемісі”, “Қаһарман ұрпаққа тағзым”, “Ұлы Оан соғысы – халық соғысы”, “Қазақстандықтар Ұлы Отан соғысында” т.б. атауға болады.

Көрменің Ұлы Отан соғысы жылдарындағы ірі шайқастарына арналған бөлімдері болу керек. Бұл жерде біз әрине, қазақстандықтардың үлесі, олардың батырлық ерліктері туралы материалдарды мүмкіндігінше мол қамтуымыз қажет.

Бұл үлкен атаулы күнге байланысты өткізілетін шараларды ауқымды өткізу қажет және алдын-ала дайындық керек. Сондықтан осы тақырыпты жан-жақты қамтитын “Еске алу” апталығын ұйымдастырған дұрыс. Апталық барысында балалардың жас ерекшеліктеріне орай “Бұл қалай болған еді”, “Халықтың жадында”, “Отты жылдар өрендері”  атты әдеби-музыкалық кеш,  сауалнамалар, әңгіме,  сұрапыл жылдары елін жаудан қорғаған ақын-жазушыларымыздың  өлең-жырлары бойынша «Қаруын қаламға айырбастап» поэзия сағатын т.б. ұйымдастыруға болады.

Екінші дүние жүзілік соғыстағы әйелдердің ерлігі ерекше. Олардың ішінде қазақ әйелдерінің ерлігі туралы “Арулар отты жылдарда”, “Соғыстың қатыгез бейнесі” деген атпен батыр қыздардың ерліктерін паш ететін шаралар ұйымдастырылса нұр үстіне нұр болар еді.

Соғыс  жылдарындағы балалар тағдырына, жауынгер-бала, партизан-бала туралы немесе мектеп оқушылары мен жасөспірімдердің тылдағы еңбегі, олардың ауыр тағдырлары туралы айтылуы керек. Кіші мектеп жасындағы балалармен әңгіме өткізу барысында “Кеңес Одағы”, “Одақтас республика”, “Кеңес Одағының астанасы” деген сөздер түсініксіз болуы мүмкін, сондықтан әңгімені алдымен Кеңес Одағының тарихынан бастаған жөн.

Жұмыс барысында Республикалық балалар кітапханасының Ұлы Жеңістің 60 жылдығына арнап шығарған биобиблиографиялық “Қаламдарын қаруға айырбастап”:Қазақстан жазушылары Ұлы Отан соғысы жылдарында, “Отты жылдар елесің, кітаптан оқып білесің...: әдебиеттер тізімін және бұрындары шыққан әдістемелік құралдарын пайдаланыңыздар. Сіздердің назарларыңызға “Ерлікпен жеткен жеңіске тағзым ет, парызың” атты әдістемелік құралды ұсынады.

 

 

...Ел басына күн туса, ер етікпен су кешер

 

Әңгіме

Ежелден ер тілегі-ел тілегі,

Адал ұл ер боп туса-ел тірегі.

 

Соғыс – адам баласы үшін ең үрейлі, ең қорқынышты сөз. Өйткені, соғыс атаулы адамзатты қырып-жоюға бағышталған. Адам адам болғалы осылай. Талай рет үстемдік, байлық үшін адам қаны суша аққан. Арыға бармай-ақ, 50 миллионнан астам өмірді жалмаған соңғы соғысты алайық. Кімге қажет болып, не мақсатты көздеп еді сол соғыс? Әдетте, соғысты әділетсіздік, жауыздық, қанішерлік бастайды ғой. Ол сонысымен лағынетті. Қарапайым халыққа қасірет туғызған, қарғыс арқалаған соғыс ешқашан жеңбек емес.

Таң алдында, тәтті ұйқыда жатқан Отанымыздың шекарасынан ұрланып өткен жау оғымен адам баласының тарихында болмаған бір ғаламат соғыс басталды. Сол күні жау тәтті ұйқыңды ғана бұзған жоқ. Зұлым жау бейбіт өмірге бүлік әкелді. Қыз жігітімен, ана баласымен қоштасты. Қырда қойшы қойын тастады, қолындағы таяғын винтовкаға айырбастады. Ойда диханшы трактордан түсіп, танкіге отырды. Ол кезде бүкіл ел солдат болды. Сол жылдардың бозбала, бойжеткендері ақын болуды, инженер болуды, оқымысты болуды армандаған еді...

Ұлы Отан соғысы тарихының беттерін парақтаған адам жеңіс сағатын соқтыруға Қазақстанның қосқан үлесі телегей-теңіз екенін байқар еді. Осы бір аяқ астынан басталған әділетсіз арпалысқа Қазақстаннан 2 миллионға жуық түрлі ұлт өкілдері әскер қатарына шақырылды. Майдан даласынан 394 мың қазақ боздақтары қайтпай қалды. Бұл соғыс қайғы-қасірет әкелмеген бірде-бір отбасы болмады... Бірінің әкесі, бірінің ағасы қаза тапты. Қаншама жас боздақтардың қыршын жасы қиылды... Ішінде ақын да, әншісі де бар еді. Қауызын ашпай көктей қырқылған сол жастардың ішінде, әттең дариға-ай, қанша Абай, қанша Шоқан кетті екен ...

Фашистік Германия тізе бүкті... Бірақ сол сұм соғыс өзімен бірге 10 миллионнан астам немістің өмірін алып кетті. Оны жеңген Кеңестер Одағы 27 миллион адамның өмірін берді. Талай ғасырлар бойы жасалған материалдық және мәдени қазынаны құртты. Міне, соғыстың әкелген қасіреті. Сондықтан адамзатқа әрқашан соғысты тоқтататын жеңіс керек. Осыдан 60 жыл бұрынғы Жеңіс сонысымен қымбат. 1418 күн мен түн толарсақтан қан кешіп, кейінгі ұрпаққа тыныштық әкелгені үшін қасиетті. Әрине, жеңіс өздігінен келген жоқ. Оны елі, жері үшін отқа түскен ерлер ерлігі жеткізді. Қазақстаннан 1941-1945 жылдардағы қанды қырғынға 1,3 миллион ұл мен қыз аттаныпты. Бәрі де жанқиярлықпен соғысты. 500-ден астамы елге Батыр атанып, аңызға айнала оралды. Содан бері зымырап 60 жыл өте шықты.

Отанын жаудан қорғау үшін көп ұлтты кеңес халқының ішінде қазақ халқы ерекше ерліктерімен, аңыздарымен жауға қарсы тұрды. Халық жадында сапында 30 ұлттың өкілі бар (бұлардың 3 мыңдайы қазақстандықтар) Брест қорғаушыларының өшпес ерлігі мәңгі сақталмақ. Қазақстан жерінде жасақталған И.В.Панфилов атындағы 8-гвардиялық дивизия Москваны қорғауда тарихта болып көрмеген теңдессіз ерліктің үлгісін танытты. Панфиловшылардың ішінде шын мәнінде болаттай беріктік пен ер жүректілік көрсеткен, өз заманында-ақ аты аңызға айналған Бауыржан Момышұлы да бар еді.

Өжеттік пен ерлікке бару кездейсоқтық емес. Отаны мен артында қалған елінің алдында жауынгерлік борышты өтеуде болаттай берік тәртіпке бойұсыну еді. Алматыда жасақталған генерал-майор И.Панфилов атындағы сегізінші қазақстандық гвардияшы атқыштар дивизиясы Кеңес Одағының астанасы – Москваны қорғау күндерінде Ұлы Отан соғысының тарихына мәңгі өшпейтін ерлік беттерін жазды. Москваны қайсарлықпен қорғаған 28 панфиловшы батырларды халқы ғұмыр бойы құрметтеп есте сақтайды. Қазақстандық жауынгерлер рейхстагқа шабуыл жасауға қатысты, оның шаңырағына Жеңіс туын алғашқы болып  қазақ халқының даңқты ұлы Рақымжан Қошқарбаев қадады.

Ұлы Отан соғысының шежіресіне Мәншүк Мәметова мен Әлия Молдағұлованың, Мәлік Ғабдуллиннің, Бауыржан Момышұлы мен  Талғат Бигельдиновтың  және көптеген жерлестеріміздің аттары алтын әріптермен  жазылды.

Севастополь үшін шайқаста Кеңес Одағының батыры Дабаш Бабажанов айрықша көзге түсті. Оның ерлігі батыр қаланы қорғау үшін болған қырғын-қиямет соғыс бейнеленген панорамаға түсірілген. Николай Гастеллоның ерлігін қайталаған Нүркен Әбдіров, Александр Матросовтың ерлігін қайталаған Сұлтан Баймағамбетовтың, жау “жолбарысына” қас қақпай қарсы шауып, гранатамен қоса жарылған Қарсыбай Сыпатаевтың есімдерін мақтанышпен атайды. Бұлардың бәріне Кеңес Одағының батыры атағы берілген. Кеңес Одағының Батыры атағын екі реттен алған, даңқты сұңқарларымыз Талғат Бигелдиновтың, Сергей Луганскийдің, Леонид Беданың және Иван Павловтың ерліктері халқымыздың мәңгі есінде. Белорусс ормандарында Әди Шәріповтың басқаруындағы партизан отрядтары жауға қарсы шайқасты. Украин жерінде Ұлы Отан соғысының аты аңызға айналған батыры С.Ковпактың партизандық бірлестігінде Қасым Қайсеновтың отряды болған еді.

Біз 900 күн қоршауда қалған ленинградтықтардың рухын көтеріп, қажырын жаныған Жамбыл атамыздың «Ленинградтық өренім» атты жалынды жырын жадымызда ұстаймыз.

Республика ұлы жеңіс үшін орасан үлес қосты. Қазақстан майданға қорғасынның 85 пайызын, мыстың 30 пайызын, көмір мен мұнайдың барлығын өндірді. Сол ауыр жылдарда еліміз майданға 6 миллион тонна бидай, 797 мың тонна ет, 150 мың мініс жылқысын берді. Сондай ақ, республикамыз 4 миллиард сом ақша жинап, әскери техникалар мен қару-жарақтар сатып әперді.

Соғыстың қысылтаяң кезеңінде емшектегі баласын жөргекке орай салып, кәсіпорын, колхоз бен совхоз жұмысына таң сәріден жүгіріп, түн ортасында қайтқан олардың жарлары мен аяулы ата-анасын, туыстарын, «өзім жемесем жемейін, өзім ішпесем ішпейін, бәрі де солар үшін, бәрі де майдан үшін, жеңіс үшін болсын!» деген игі ниетті асыл сезімін кім есінен шығара алады. Ұлы Отан соғысының қаһарлы жылдарында майданда да, тылда да есі жаңа кіріп келе жатқан жас баладан бастап, жасы жүзге келген Жамбылға дейін отандастарымыз жауға қарсы майданға жаппай қатысты.  Қазақстандықтар Ленинград (қазіргі Санкт-Петербург) қаласын туған жеріндей жанқиярлықпен қорғады, Сталинград (қазіргі Волгоград) түбінде, Украинаны, Белоруссияны, Прибалтиканы, Молдавияны неміс-фашист басқыншыларынан азат етуге қатысты. Ленинград қаласына қауіп төнгенде Жамбыл Жабаев «Ленинградтық өренім» атты жүрек жарды, жалынды жырын майдандағы «жүзі басқа болғанмен жүрегі бір, тілі басқа болғанмен тілегі бір» жауынгер балаларына жолдады. Кейіннен қаланы қорғаушы жауынгерлердің бірі: «Бұл сәлемді көзге жас, көңілге қуаныш толы сезіммен оқымауға болмайды... Біз күшімізді еселей түсіп ұрысқа аттандық»,-деп еске алды.

Қазақстандықтар Варшаваны, Софияны, Белградты, Праганы азат етушілердің қатарында болды. 151-қазақстандық бригада негізінде құрылған 150-Идриск атқыштар дивизиясы жауынгерлері «ұялы қасқырдың» ордасы Берлинге шабуыл жасады, Рейхстагтың күмбезіне жеңіс туын тігуге қатысты. Алқызыл туды биікке көтеріп, алғаш болып жеңіс дабылын қаққандардың қатарында  қазақ Рахымжан Қошқарбаев болды.

Ұлы Жеңіске жау тылында ел кегін, ер намысын қорғаған партизан жасақтары да үлес қосты. Зерттеулер бойынша Белоруссия мен Украина ормандарының партизан отрядьтарында 3 мыңнан аса қазақтар шайқасқан. Партизан отрядтарына командир, комиссар болған, есімдері ел аузында аңызға айналып, кейінгі ұрпаққа жеткен Әди Шәріпов, Қасым Қайсенов, Жұмағали Саин есімдері көзі қарақты көпшілікке мәлім.

Қазақстандықтар қанішер жаумен қасық қанын аямай осылай шайқасты. Олардың бәрін ортақ іске, жеңіске, отанына деген сезім біріктірді.  Дүниежүзін шарпыған жиһандық соғыс қазақ халқының батыр ұлт екенін баршаға мәлімдеді. «Правда» газетінің бетінде 1941 жылы қазан айында «Қазақтар» деген мақала жаияланды. Бұл Мәскеуді қорғаған 8-гвардиялық Панфилов атындағы дивизия туралы еді. Осы бір жеңіс күндері көрнекті совет жазушысы И.Эренбургтың 1942 жылы жазған «Қазақтар» деген мақаласында: «Бір фриц маған: «Біз жойқын күші бар қаһарман солдаттармен беттестік, оларды алған бетінен тіпті ешқандай оқ та, өрт те тоқтата алмады. Олар тура бізге қарай дауылдай дүркіреп жүгіріп келе жатты. Мен бұлардың қазақ деген халық екенін естідім. Бұрын мұндай халық бар екенін естімеп едім...» деді. Фрицтер көп нәрсені білмеуші еді. Оларға Ресейдің үлкен екенін ғана айтып, ал ол елде көптеген халық тұратынын айтпаған.Шығыстың кең даласында ежелден қыстың қақаған аязы мен жаздың аптап ыстығында көндіккен ержүрек адамдар тұрады. Бұл елдің ақындары Қазақстанның даңқты батырлары жайлы сыр шертеді. Ал бұл елдің батырлары ең алдымен арын ардақтаған. Ер Тарғын алты кез алдаспаннан қолына алып, алты мың жауға жалғыз өзі қарсы шабуылға шығып тұрып: «Маған бәрінен де арым қымбат!» деп айғай салған!...

Далада салт атпен жүруге үйренген қазақ. Егер қажет болса еңбектей де алады, жүгіреді де, таулы жерде шыңға қарай өрмелейді, батпақ болса белуардан саз кешіп те жүре береді. Әйтеуір, қазақтарды ешнәрсе де тоқтата алмайды...

Қазақтар орыстармен қатар тұрып ұрыс салуда. Біз бірге қайғы кештік, бірге жаумен шайқасып жүрміз, жеңістің алғашқы таңын да бірге қарсы алып, бірге қуанатын боламыз!» -деп жазды.

Белгілі ағылшын тарихшысы Александр Верт өзінің «Ресей 1941-1945 жылдағы соғыста» деген кітабында: «Қызыл Армияның табанды солдаттарының бірі қазақтар болды, тұтас алғанда қазақтар бүкіл соғыс бойында өздерін жақсы жағынан таныта білді. Тіпті Сталинградтың өзінде ең өжет солдаттар қатарында қазақтар тұрды.»- дегенді айтады.

От кешіп, қан жұтқан сол бір жылдар барған сайын бізден алыстауда. Майдан мен тылдың аты аңызға айналған ерлері барған сайын азая түсуде. Бірақ олар жасаған Ұлы ерлік ешқашан ұмытылмақ емес. Зұлым жаумен шайқаста әке, аға, бауырларымыз қанын төгіп, қолымыз жеткен Жеңіс шапағы кейінгі ұрпақтарға жетпек. Келешек үшін, дүние жүзілік жаңа жойқын соғысқа жол бермеу үшін бұл туралы ұмытуға болмайды.

 

Ұлы Отан соғысы жылдарындағы қазақ өнері

сауалнама

 

1.Соғыс жылдарында Алматыға көшіп келіп, республикамыздағы музыка мен көркемөнердің өркендеуіне айтарлықтай үлес қосқан көркем фильм студиялары  (Москва мен Ленинград)

2. Соғыс жылдарында Алматыда өмір сүрген атақты бишіні атаңыз? (Галина Уланова)

3. Ю.Завадский  басқаратын Моссовет  театрының қазақтың академиялық драма театрында  қойған атақты комедиясы (В.Шекспирдің «Асауға тұсау»)

4. 1942 жылы Фрунзе (Бішкек) және 1944 жылы Ташкент қалаларында өткен Орта Азия және Қазақстанның музыка өнерінің онкүндігіне қатысып, ел ықыласына бөленген Қазақтың Құрманғазы атындағы ұлт аспаптар оркестрін басқарған музыкант (Ахмет Жұбанов)

5. Ұлы Отан соғысына қатысқан қазақ композиторлары (Рамазан Елебаев, Мәлік Жаппасбаев, Смағұл Көшекбаев, Әли Базанов және т.б.)

6. Соғыстың ауыр жылдарында республикамыздың өзінде жоғары білімді мамандар даярлау мақсатында Алматы консерваториясы қай жылы ашылды? (1944)

7. 1941 жылы Москва түбінде ерлікпен қаза тапқан Кеңес Одағының Батыры Төлеген Тоқтаровқа арналған ән қалай аталады және авторы кім? (“Жас қазақ”, әні Р. Елебековтікі, сөзі Ғ.Елебаевтікі)

8. Қарт домбырашы Дина Нүрпейісованың майданда жүрген қазақтар сүйіп тыңдайтын күйі?  («Ана бұйрығы»)

9. Ұлт композиторлары қолынан шыққан тұңғыш қазақ операсы  сол жылдары жазылған қазақ операларының ішіндегі шоқтығы биік туынды (“Абай”,  авторлары А.Жұбанов, Л.Хамиди)

10. Майдандағы жаппай ерлік, тылдағы адамдардың жанқиярлық еңбегі  туралы жазылған әскеи-патриоттық «Найзағай», «Панфиловшылар жыры», «Мәлік Ғабдуллин туралы жырдың» авторы кім? (Бақытжан Байқадамов)

11.  1942 жылы Ленинград блокадасында қалған отандастарына жігер, қайрат беруге арнап жазылған «Ленинградтық өренім» өлеңінің авторы кім? (Жамбыл)

12. Соғыстың ауыр жылдарында қазақ өнер қайраткерлері госпитальдар мен әскери бөлімшелерде концерттер қойған, майданның алдыңғы шебіне барып, жерасты үйлерінде, палаткаларда, орыс ормандарында «Ах, Самара, городок» әнін бірнеше мәрте шырқап, көпшілік көңілінен шыққан әнші? (Роза Бағланова)

 

 

Ару қыздар – алаулап от кешкендер

Әдеби-музыкалық композиция

 

Безендірілуі:

Сахнаның ортасында «Отан – ана шақырады» деген плакат ілініп тұрады. Плакаттың екі жағына суреттер ілінеді. Бірінде: гранатамен танкке қарсы бара жатқан солдат бейнеленген. Екінші суретте жанып жатқан өрт ішіндегі пилоткалы мейірбике – солдат қыз бейнеленген.

Үстел үстінде санитарлық сөмке, каска, атылған оқ және қалампыр гүлі жатады.

Кеш өту барысында мерекелік-байсалды әуен және «Священная война» өлеңінің аудиобаспасы (өлеңі В.Лебедев-Кумачтікі, әні: А.Александровтікі) керек болады.

 

Қатысатындар:  Жүргізуші

Оқырмандар 1-11

Пилотка және гимнастерка киген қыздар: 1-8

Ақ шашты ана!

Саптан шықпай нық басып келесің бе?

Сыздап тұр-ау әлі күн оқ тескен жер...

Қаласыңдар мәңгілік ел есінде,

Ару қыздар – алаулап от кешкендер.

(Ф.Оңғарсынова)

 

Әйел атын атағанда ең бірінші, біздің аузымызға «мейірімділік» деген сөз түседі. Сонымен қатар «апа», «қарындас» деген де сөздер бар.Бәрінен жоғарысы «ана» сөзі. Әйел өмірге ұрпақ әкеледі, оларға өмір береді.  Сондықтан қазақ халқы да әйелді ер-азаматтың жан серігі, ұрпағын жалғастыратын ұлағат иесі, отауының көркі мен ұйытқысы, сұлулық символы санаған. Бірақ, ХХ ғасырдың ең ауыр да қорқынышты соғысында әйел жауынгер болды. Олар аурулардың жарасын таңды, көпірлерді бұзды, «тіл» әкелді. Жаратылысынан жаны нәзік, жолы жіңішке, жүректері сезім мен сырға толы осынау жандар халқымыздың басына түскен ауыр кезеңдерде нағыз қажыр-қайрат иелері екендерін айдай әлемге тағы бір рет таныта білді.

Қара жерді дөңбекшітіп, жазықсыз жанын жазылмас жарамен қан жылатқан, көп ұлтты кеңес халқының ер жүректілігі мен қаһармандығын әлем алдында әйгі еткен екінші дүниежүзілік соғыста мыңдаған әйел халқы  жауынгер атанды..

..Қазақ жеріне соғыс отының шарпуы тиген жоқ. Бірақ сол кездегі ұлан байтақ еліміздің шетіне жау тиіп жатқанда қазақстандықтар да тайлы тұяғы қалмай атқа қонғанын бәріміз де жақсы білеміз. Солардың 40 пайызы ерлермен тізе  қосып жауға қарсы шығуға бекем буып, өз беттерімен өтініш беріп, соғыс майданына бет алған қазақтың үріп ауызға салғандай жас қыздары болғанын естен шығармауға тиіспіз. Оларды соғыс өрті ерте есейтті. Кеше ғана қызылды-жасылды киініп, гүлдей құлпырған балауса бойжеткендер енді әскер киімін киініп, қару асынып тілі, діні бөлек жаумен шайқасқа шықты. Оқ пен отқа орана жүріп ерліктің небір ерен үлгілерін көрсетті.

Екінші дүниежүзілік соғыста Шығыс халықтарының қыздарынан Батыр атағын алған екі-ақ қыз бар екен. Бұлар қазақтың Мәншүгі мен Әлиясы. Атағына бүкіл шығыс халқы ортақтасқан, қазақтың атын шығарған аяулы қыздарымыз. Қос батыр қыздың Отаны –Қазақстаннан соғысқа қатынасқан қыз келіншектердің барлығы дерлік майданға өз  еріктерімен сұранып аттанған. Осының өзі жайдан-жай емес. Ежелден батырлық пен ерлік рухы сіңген топырақта тәрбиеленген олардың басқаша болуы мүмкін емес еді. Он жылдықты жаңа бітірген өңкей жас қыздар ел басына түскен ауыр күндерде әскери мамандықтарды тез-ақ меңгеріп, аса қабілеттілік көрсетті.

Бұлар ананың ақ сүтін ақтаған халқымыздың адал перзенттері, еліміздің мақтанышы, көгімізде шолпан жұлдыздай жарқыраған әйел қауымының ар-намысы, биік мұнарасы.

Жүргізуші: Отан!... Жау!...   Олар қорқақтар сияқты түнде басқыншылықпен бейбіт халыққа шабуыл жасады. Бұл  1941 жылдың 22 маусымы еді...

(Д.Шостаковичтің № 6 симфониясының әуенімен)

Оқырман (1):       Кең дала-туған анамыз,

Қарындас, сүйген жарымыз...

Әйелге бәрін балаймыз

Ұнатса нені жанымыз.

Тарих-ана атанды,

Ана деп жүрміз Отанды...

(О.Сүлейменов «Адамға табын, жер енді»)

Жүргізуші: Иә, кешегі он сегіз бен жиырманың арасындағы әлі жігіт сүйіп те үлгірмеген, күні кеше қос тұлымы желбіреп, ертеңгі болашаққа аппақ арман, балауса үмітпен күлімдей қараған жас қыздар нәзік балтырын сыздатқан солдат етігін киіп, гүл құшуға ғана жаралғандай сүйрік саусақтары ауыр автоматты көтеріп, майдан өтіне бара жатты.

 

Оқырман (2):       Тыңда дүние, тыңда ұл, қыз

Тыңдаңдар, барлық әлем, тыңда!

Өмірге осы біз жауаптымыз,

Ұрпақтың алдында.

Нұрлы күн, жайнаған замана!

Ұқсайсың ақ жарқын анаға.

Қорғаймыз сені бір тұтас ел боп,

Сен үшін садаға, соғысқа жол жоқ!

(Н.Тілендиевтің  “Өмір дастаны” әні орындалады,

сөзі   Т. Молдағалиевтікі)

Жүргізуші: Елге қатер төнді. Ел үстіне найзағай, қара бұлт қабағы түйілуде. Бейбіт халықтың денесі жаралы. Жараң қанша болса, кегің сонша өлшеусіз. Көп зұлымдық, көп қорлық ел ішіне тас шемендей қатып, ел жүрегін ыза кернеуде.

Сол бір сұрапыл соғыс басталған күннен бері талай жылдар өтсе де, халық жадындағы ауыр күндер ешқашан ұмытылмақ емес. Ерлер өздерінің атақтары үшін емес жер бетіндегі өмір үшін күресті...

 

Оқырман(3):       1941 жыл ақпандатқан,

Сыртта аяз.

Аулымызды ақ қар жапқан.

Үңірейген үрей тұр соғыс дейтін,

Алапат аспан, жерді аттандатқан.

 

(«1941 жыл.Ақпан» М.Мақатаев)

 

Жүргізуші: Жеңіс күніне жетер жол жеңіл болмады... Соғыстың әрбір күні – қан мен өлім, қайғы мен мұңға толы болды. Жеңістердің қуанышы, батырлардың жанқиярлық ерлігі...

Оқырман (4):         Аттан! Деді,

Ол ертең аттанады.

Аттанады еңбектің ақ табаны:

Күрегінің орнына қару алып,

Жауынгердің рөлін атқарады.

Ол ертең аттанады.

Жарты Ай тұр шар аспанда-тозған таға,

Үскірік үрлей ме әлде қозғалта ма?!

Әжем жүр туған жердің топырағын,

Тұмар ғып тігіп жатыр бөз қалтаға...

(«1941 жыл.Ақпан» М.Мақатаев)

Жүргізуші: Фашистер Еуропаның барлығын дерлік жаулап бағындырып алды. Олардың қуатты зеңбірек, ұшақ және танктері  мыңдап саналатын. Басқыншылар жолдарында кездескен қарт пен әйелді, бойжеткен мен бейкүнә сәбиді аяусыз атты, дарға асты, қорлады. Фашистер өздерінің Кеңес еліне барар жолын осылай салды. Өздерінің жеңіске жететініне сенді... Бірақ, олар есептерінен оңбай жаңылды...

Оқырман: (4):  (майданнан келген хаттан үзінді оқиды)

Жүргізуші:  Бұл майданнан жазған жауынгердің хаты. Ол мыңдаған Отанын қорғаған солдат сияқты майдан шебінде қайтыс болған...

Майдан алыс ауылдағы еңбек майданында да, алдыңғы шептегі ұрыстарда да жүріп жатты. Ерлермен қатар нәзік жынысты әйелдер де соғысуда еді. Үлкен ауыртпашылық әйелдің нәзік иығына түскен еді… Ұлы Отан соғысының от-жалынды жылдарында ер-азаматпен бірге қолына қару алып, майдан шебіне аттанған ару қыздар сан жүздеп саналады. Жыл өткен сайын әйелдердің өшпес ерлігіне, өздерінің бақыттарын Жеңіс үшін күш-жігерін аямағандарын мақтаныш етеміз.  ХХ ғсырдың ең қорқынышты соғысында әйел солдат болды. Майдан шебінде әйел жаралыларға қарап қана қоймай, қолына қару алды, тыңшы болды, жаулардан «тіл» әкелді. Жеріне, еліне, балаларына жауыздықпен қолын салған жауды аяусыз өлтірді.

Оқырман (6):  « Адам өлтіру әйел адамның  үлесі емес»- деген екен соғысқа қатысқан майдангер әйел. Екіншісі Рейхстаг қабырғасына: «Мен Берлинге соғысты өлтіру үшін келдім» деп жазыпты.

Жүргізуші: Соғыс жылдары майданның әртүрлі шебінде 800 мыңнан аса әйел адамзаты болған екен. Адамзат тарихында осыншама әйел адамының соғысқа қатысуы болмаған.

Сонымен 41-жылдары соғысқа аттанған аруларымыз қандай еді»?

(Сахнаға бірінен кейін бірі ақырындап 8 қыз бала шығады)

Ленинград қаласын әуе шабуылынан қорғаған зенит зеңбірегі расчетінің командирі  Әкима Ақжолаева есіне алады.

Қыз бала (1): Майданға жету, қалайда жаумен бетпе-бет келіп, кек алу–біздің бар ой-арманымыз осы болатын.  Әлі күнге жүрегімнің түкпірінде сақтап келген бір сырым бар. Ешкімге айтқан емеспін. Есіл-дертім ұшқыш болу еді. Біраз қиындықтардан кейін Хабаровск маңындағы самолет механиктерін дайындайтын курсты бітіріп, сонда қызмет еттім. Батысқа қанша сұрансам да жібермеді. Ауылға аз күнге демалысқа келіп, енді қайтар жолда бір қулық істегім келді. Құжаты жоқ адамды майданға алдыңғы шепке бірден жібереді дегенді естіп жүретінмін. Новосібір қаласына жақындағанда құжаттарымды құрттым да, қалаға келген соң, әскери комендатураға барып, құжаттарымның жоқ екенін айтып, енді майданға жіберулерін сұрадым. Сол бойымен  Ленинград қаласынан бір-ақ шықтым. Өтірік айтып, біреулерді алдағанымды осы кезге дейін бір адамға айтуға ұялам. Бірақ бәрі сол майданға жетсем деген адал ниеттен шыққан еді… (қатардағы өз орнына барып тұрады)

Жүргізуші: Осы шындықтың өзі қазақ қыздарының нәзік жанды, ұяң, биязылығымен қатар патриоттық сезім, батыл жүректі жандар екенін дәлелдейтіндей.

Қыз бала (2): «Мен о баста дәрігер болуға талпындым. Бірақ ол мақсатымды соғыс орындатпады. Өз тілегіммен майданға келдім. Ал штабта қағаз жазып отырғанда не бітіремін. Небір жайсаң азаматтар жауды жайпап, өздері де қыршын кетіп жатқанда менің жаным солардан артық па еді! Соғыс сұрапылының бәріне төзгім келді. Бас сауғалауға арым бармайды… Тек кейде ауырып қаламын ба деп қорқамын. Мен өзімді-өзім мүлде өзгертіп, кейбір қатал командирлерге ұқсағым да келеді. Өзім басқаратын пулемет расчетында жақсы да, нашарлау да адамдар бар. Олардың бәріне бірдей мен жақсы көрінгім келмейді. Тәуір істерін жақтап, мақтап, нашарларын жөнге салсам- командирлік міндеттің орындалғаны ғой деп ойлаймын».

Жүргізуші: Бұл қазақ халқының қаһарман қызы Мәншүк Мәметованың майданның алдыңғы шебінен тілшілерге берген алғашқы сұхбаты еді.

Оқырман (7):

Абайлады сонда Мәншүк жан-жағын,

Көрді өзінің жапа-жалғыз қалғанын.

Көзге жанар, көкірекке кек толып,

Қинады қимай серік-саңлағын.

 

Қара көзі жарқ етті тек танадай,

Төңкерілді ашылып бір қарамай.

Пулеметте ойнап тұрған он саусақ.

Қалды қатып бір серпуге жарамай.

(М.Хәкімжанова «Мәншүк» поэмасынан)

Жүргізуші: 1943 жылы қазан айының 7-сі күні Невель қаласының маңында орналасқан Изочка темір жол стансасын басып алу ұрысы болды. Осы ұрыста жанқиярлықпен соғысып, пулеметпен көптеген фашистердің көзін жойды. Бірақ өкініштісі сол шайқаста өзі де ерлікпен қаза тапты.  Шығыс халықтарының тарихында әйелдер арасында тұңғыш рет теңдесі жоқ ерлік көрсетіп, туған Отанын, халқымыздың ар-намысын қорғаған Мәншүк Мәметова есімі барлық уақытта да жастарға өшпес өнеге болмақ. Сол жылдары Мәншүктің қарулас жалдастары анасына былай деп хат жолдапты: «Аға сержант М.Мәметова жолдас өмірінің соңғы минутына дейін фашистік жауыздарды аямай жойды. Мәметова жолдас жаудың боратып атқан оғына, сондай-ақ өзінің жаралануына қарамастан жауды үздіксіз атқылап, шабуылына шыққан бөлімдердің тоқтаусыз алға басуын қамтамасыз етіп отырды. Шексіз батырлығымен жауынгерлерде жаңа жігер тудырып, оларға фашистерді құртуда бар күштерін жұмсауға зор дем берді.

…Мәншүк Мәметованы мәңгі есте қалдыруды көздеп, Невель қалалық Советі атқару комитетінІң бірінші мәжілісінде қаланың бұрынғы Приамурская көшесін пулеметші қазақ қызы Мәншүк Мәметованың, ал Торфяной переулогін Мәншүк есімімен атауға шешім қабылданды… Мәншүктің қарулас жолдастары 1943 жыл, 25 қазан.»

Біраздан кейін Мәншүк Мәметоваға Кеңестер Одағының Батыры атағы берілді.

Қыз бала (3):  ...Қазір мен жол үстіндемін, алдыңғы күні аттанғанбыз, бүгін, сірә, көздеген жерге жетіп қалармыз деп ойлаймын, бірақ бұл аса анық емес. Қайда бет алғанымды өзің де түсінесің ғой деп ойлаймын. Бірақ, сенен бұл жөнінде қынжылмауды өтінем, неге десең мектепте әлде де болса бірқатар уақыт оқуға қалдырса да, өзім сұранып аттандым. Өміріме өкінішім жоқ. Бірақ жүректі билеген бір қалтқы ой бар: жоқ, ол-өзім туралы емес-сенімен, сәбилермен, жеңешеммен, жалпы туыстарыммен кездесе алмағаным...

... Қазір алдыңғы шепте тұрмыз. Хатты терең окопта отырып жазудамыз. Айнала ну ағаш. Немістермен бетпе-бет кездесіп тұрамыз. Менің басымда каска, белімде граната, ал қолымда винтовка бар...

Жүргізуші: Иә, бұл  ержүрек  Әлияның туыстарына жазған хаты еді.  1944 жылы 14 қаңтарда Казачиха деревнясы үшін кескілескен ұрыста алған ауыр жара Әлияның өмірін қиып түсті. Бұл 1944 жылдың қаңтары еді. Сол бір кескілескен шайқаста тірі қалса, Әлия бес айдан соң 19 жасқа толар еді...Оның қысқа өмірінің екі жарым жылы қанды майданда, от кешумен өтті. Бірақ бұл – жалын боп лаулап, құйрықты жұлдыздай жарқырап өткен, кейінгі бүкіл іні-сіңлілеріне мәңгілік өнеге болып қалған өмір. Ол қаһармандық дастанын жазып үлгірді. Ару Әлия, қаһарман Әлия бізге «Отаным, елім» деп соққан аяулы жүрегін мирас етті...

Оқырман:  (8)

...Жан емес пе, махаббат пен бақыт үшін жаралған,

Гүл емес пе жаңа ғана тіршіліктен нәр алған!?

Күйер ме екен от-жалынға жапырағындай жас талдың

Әлияның жүрегінде өркен жайған бар арман?!

«Аққу поэмасы» Н.Исабаев

Жүргізуші: Кеңес Одағының Батыры атағын алған ержүрек қыз Әлия соғыста таңғажайып ерлік жасады. Ол тамаша соғыс шебері, мерген, барлаушы, сапер, автоматшы, керек кезінде қол бастаған командир міндетін де атқарған. Әлия Молдағұлованың қысқа өмірінде жасаған ғаламат ерлігін қастерлеп жауынгер достары да оны «батырдың батыры» деп атап кеткен. Міне, ол мұндай қасиеттерді туған жерінің топырағынан, өскен ортасынан, қазақ деген халқынан, анасының ақ сүтімен бойына дарытқан деп мақтан тұтуға әбден халқымыз.

(С.Бәйтерековтың Б.Тәжібавтың сөзіне жазыллған «Әлия әнінің әуенімен»)

Оқырман (9):

Біз сендердей жаңа ашылған гүл едік,

Жерге бақыт, елге бақыт тіледік.

Отан-ана отқа күйіп жатқанда,

Біздер ме едік үй бағатын тірі өлік.

(Т. Молдағалиев «Махабат оты сөнбейді»)

Жүргізуші: Қазақ халқының екі көзінен үзіліп түскен қос тамшысындай Әлиясы мен Мәншүгі жарық жұлдыздай болып, аспан төсіне мәңгілікке қадалып жатты. Алайда төрт жылғы қанды топалаңда жарты Еуропада іздерін қалдырып, туған топырағына аман-есен оралған батыр апаларымыз да баршылық. Солардың арасында қазақ әйелдерінен шыққан тұңғыш әскери ұшқыш Доспанова Хиуаз.

Қыз бала (4): “Ең бірінші әскери тапсырманы Краснадонда алып, жаудың күші мен техникасын жоюға біз аспанға түнде көтерілдік. Айналаның бәрі тастай қараңғы. Құлақ түбінен уілдеген желдің ызыңы ғана естіледі. Ұшағымыз ауада қалқып келе жатқандай, анда-санда тербеліп қояды... Тек сонау төменде айқыш-ұшқыш атылған оқтардың, жерге түскен бомбалардың жарқылы көрініп қалады. Осылай айналаны бағдарлап ұшып келе жатқанымызда, кенет айналаның бәрі анық көрінді. Сөйтсек, жау әскерлері өз шептеріне өткен біздерді байқап қалып, жүздеген прожекторларын жаққан екен. Сол-ақ екен айналаның бәрі-астаң кестең болды да кетті. Командирімнің “таста, таста” деген бұйрығына қарамай нысананың дәл келуін күтіп, оңтайлы сәтті күтіп тістене түсудемін. Осылай әбден бағдарлап бомбаны тастап-тастап кеп жібердім. Төмендегінің бәрі астаң-кестең болып жатыр. Мен құшырлана қайта тастаймын. Сонымен бұл түні біздер берілген тапсырманы ойдағыдай орындап аэродромға қайттық.

Жүргізуші: Ең алғашқы аспандағы айқасы осылай басталған Хиуаз апа Берлинге дейінгі ұзақ жолында 300-ден астам рет аспанға көтеріліп, екі рет жаралы болыпты. Жау үстінде жасындай сорғалап, гитлершілердің берекесін қашырған қазақтың ұшқыш қызы талай рет көзге түсіп “Жауынгерлік Қызыл Жұлдыз”, Отан соғысы ордендерімен және көптеген медальдармен марапатталған.    Мәскеуде медицина институтында оқып жүрген кезінен майданға өз еркімен аттанып, Кеңес Одағынының Батыры  М.Раскова басқарған 46-гвардиялық түнгі барлаушы ұшқыштар полкінің құрамында Кеңес аэродромынан өзіне бекітілген ПО-2 самолетімен 300 рет ұшып шығып Кубань, Қырым, Украина, Белоруссия, Германия жерлеріндегі жау бекіністерін жайратқан, дұшпандарына қара түнек орнатқан. Соғыстан соңғы жылдары Хиуаз бейбіт өмірге оралғаннан кейін халқының қалаулысы болды. Түрлі жоғары мәртебелі жұмыстар атқарды. Қазақстан Комсомолы Орталық Комитетінің бірінші хатшысы, Қазақстан Жоғары Кеңесінің жауапты хатшысы, Алматы қалалық комитетінің екінші хатшысы болды. Еліміз егемендік алғаннан кейін Хиуаз Доспанованың майдангерлік-жауынгерлік еңбегі әділ бағаланып Халық Қаһарманы атағы берілді. Апамыз Берлиндегі Жеңіс күндері туралы былай деп еске алады.

Қыз бала (6): “Әне –міне дегенше жеңісті асыға күтетін күнге де жеттік. Күннен-күнге соғыстың аяқталуын күттік. Жеңіс күнін қуанышпен қызу атап өттік. Пулемет лентасында, ұшақ бортында, наганда бірде- бір оқ қалған жоқ, жеңіс құрметіне аспанға атып, салют бердік. Үйге қайтар алдында Берлинге барып келуге келістік. Уақыт бар. Сөйтіп, 1945 жылдың 2 маусымы күні машинаға мініп, Берлинді аралап қайтуға аттандық. Рейхстагты аралап жүргенде бір топ неміс әйелерін кезіктірдім. Олар  маған таңырқана қарап:

-Оу, офицер азиейшин!- дейді. “Мынау азиялық офицер деулерінен мені сөз етіп тұрғанын сезіп, тәкаппар күймен түсінік бердім. Жай ғана азейшин емес, Қазақстанның офицері екенімді айттым. ... ”.

Оқырман (10):

Ырзамыз барлық ісіңе,

Періште... қара көздерім.

От пенен судың ішінен

Бізді алып шыққан өздерің.

Қызықтың бәрін құрбан ғып,

Біз үшін күйіп-жандыңдар.

Бізді ойлап жүріп, жылдардың

Өткенін білмей қалдыңдар.

(С.Жиенбаев “Қазақ әйелдері”)

Жүргізуші: Пулеметші, ефрейтор София Шияпованың естелігін тыңдап көрелік...

Қыз бала (6): ...Будапешт үшін сұрапыл ұрыс жүріп жатқан.Біз бекінген үйге қарай  бір ротадай неміс солдаттары келе жатты. Мен пулеметтен оқ жаудырдым. Бұл жағдайды күтпеген немістер сасқалақтап қалды. Осы кезде жауынгерлер келіп, селоны жаудан тазартты. Бұл ерлігім үшін мен «Қызыл жұлдыз» орденімен марапатталдым.

Оқырман (11):

Айқасқа барам өліммен,

Қайтемін жалғыз бас қамын,

Бұрымымды төгілген,

Туған жер, саған тастадым.

Өзіңде қалсын бұрымым,

Хош боп тұр, байтақ қырларым,

Кесіліп қалған қызығым-

Айта алмай кеткен сырларым!

(Д.Қанатбаев «Бұрым»)

Жүргізуші:  «Н» бөлімінің саяси басшының орынбасары, журналист Сұлтан Қожаниязовтың 1943 жылы дәрігер қазақ қызы Қайралапова туралы мақаласынан үзінді. (Өкінішке орай дәрігердің аты жазылмаған)

Қыз бала (7):  Анталаған ажал. Жаңбырша жауған оқ. Соғыс 1418 күнге созылды. Жүздеген жауынгер жарақат алды, мерт болды. Нәзік жанды әйелдер бораған оқтың астында жүгіріп жүріп жарасын таңды. Жарақат алғандарды арқалап тылға тапсырды. Кіп-кішкентай қазақ қызы қорқуды білмейтін не деген жүректі жан»-деп жауынгерлердің бәрі таңданды. Анталаған ажал екінші рет төнді. Жаудың күші бізден анағұрлым басым болды. Біз өте аз едік, небәрі 60-ақ жауынгер, 2 зенитшіміз. Пулеметшінің бірі оққа ұшты. Пулемет иесіз қалды. Қазақ қызы пулеиметті алды да, төніп келген жауға оқ жаудыра бастады. Құзғындар көп шығынға ұшырады. Қайтадан қаша бастады...

Оқырман:   ...Оқ тиіп сержантқа да, оған дағы

Жаралап екеуін де кетті тағы.

Алайда, ер жүректі қазақ қызы

Қобалжып қаймықпады, сынып сағы.

Ілезде жараларын тағы таңып,

Ілгері жылжыды қыз арқаланып.

Тастамай командирді алып шықты

Қансырап шаршаса да арып-талып.

Сейітов С. «Санитарка Әзиза»

Жүргізуші: Қазақтың көрнекті ақыны Дихан Әбіловтың “Махаббат құдіреті” кітабында  “Автоматты алға кезеп, сұр пилотка, сұр гимнастерка киген, от ішінде, оқ астында немістерді жусатып салғаны үшін “Жауынгерлік ерлігі үшін” медаліне ұсынылған” деп сипаттайтын қазақтың қайсар қызы зеңбірек оқтаушы Алтын Уәлиева еді.

Қыз бала (8): “Нағашыларым соғыста қаза болды, Бір кіндіктен бауырым екеуіміз-ақ едік. әскери комиссариатқа келгенімде, жасымның кішілігін айтып соғысқа алмады. Сосын 17 дегі жасымды үлкейтіп жаздырып, соғысқа іліктім. Кемерово қаласында ұшқыштар даярлайтын оқу орнында, әйелдер полкының құрамында бір жыл арнайы әзірліктен өтіп, кіші маман болып шықтым. Кеңес Одағының батыры, жаудың 67 самолетін атып түсірген эскадрилья командирі А.Сироткиннің зеңбірек оқтаушысы міндетін атқардым. Дихан ағамен соғыста үш рет кездестім. 1943 жылы Витебск түбінде. Түскі тамақ кезінде бір топ қазақ сау етіп кіріп келді. Осында қазақтың қызы бар дегенді естіп, мені іздеп келген “Алға, жауға қарсы аттан!” майдандық газетінің тілшілері екен. Оларды Дихан бастап келіпті. “Тым жас екенсің. Мұнда қайдан адасып жүрсің?” болды Дихан ағаның алғашқы сауалы. Кейіннен Дихан аға соғыстан кейін де көмектесіп тұрды.

Қыз бала (9): ...Көп ұзамай-ақ ұшақпен ұшып жүріп, жау жағының маңызды объектілерін суретке түсіруге тәп-тәуір машықтанып алды. Кәдімгі барлаушылардың қатарына қосылды. Жау тылына жиі-жиі шығып, белгілі объетілерін суретке түсіретін болды. Соның нәтижесінде дайын болған фотопленкалар тиісті орындарға жіберіліп, сол арқылы біздің әскерлердің алдағы іс-қимылдарының жоспары жасалып жататын. Әрине, мұндай барлау сапарларының бәрі сәтті бола бермейтін еді. Кезекті барлаудан қайтып келе жатқан ұшақты фашисттер байқап қалып, оқ жаудыра бастайды. Сөйтіп қоршаудан сытылып шыға бермек болғанда, жау жағы оқты қарша боратады. Бір кезде лаулап жана бастаған ұшақ қою түтін будақтатып зуылдай жөнеледі. Өмір мен өлім белдескен осы бір сындарлы сәтте Рахиланың көз алдына өзінің сүйікті Қарағандысы, аяулы анасы, дос-жарандары келе қалғандай. Төменде-орман. Аман қалған барлаушылар үш күн бойы немістерден бойтасалап, шаршап-шалдыға жүріп, ақырында орман арасындағы партизандар отрядына келіп қосылды. Солардың көмегі арқылы өз аэродромына аман-есен жетеді.

Жүргізуші: Бұл көмірлі қарағандыдан түлеп ұшқан санаулы қазақ қыздарының бірі –барлаушы Рахила Ералинаның жауынгерлік өмірінің бір ғана ұмытылмас сәтінен көрініс...

Оқырман:    Ызалы қайрат кернеген,

Жалынды жігер тербеген,

Тербеген сайын өрлеген

Қарсыласып майданда

Қарулы қолын сермеген

Қайратты ана аттанды.

Жауға қарсы ашынып,

Жауға құрал асынып,

Жау үстінен асырып,-

Оқ жаудырып, дөп тастап,

Беттескенді қашырып,

Айбатты ана аттанды.

(Ж.Сыздықов “Ана аттанды”)

Жүргізуші: “...Қоршауда қалған жүз шақты жауынгерлерді шабуылға батылдықпен  көтеріп, жан-жақтан қусырған жау танкілерінің екеуін өртеген қазақ қызының ерлігіне  куә майдангер М.Левченко: «Оққа ұшқан командирлерінің орнын басып, суырылып алға шықан жап-жас лейтенант қазақ қызының өжеттігін тебірене еске алады. Танкіге қарсы қорғаныс шебін ұйымдастырып, алғашқы қақтығыста-ақ темір тажалдың біріне от құштырып, одан екіншісін өртеген қыз, сеніңіз, батыр деуге әбден лайық” деп ойын қорытындылап, төмендегі өлең жолдарын арнаған екен.

Оқырман:    Мен гүлденген Украинаданмын,

Маған қымбат Днепр жағалауы.

Астықты алқап әнмен тербелетін,

Көзді арбап кешкі алауы.

Бірақ мен де ол секілді,

Қазақстанда туғандаймын.

Қазақ жерінде өскендеймін,

Қос бұрымын көргендеймін,

Тұманда, түтінде кештен кейін

Ақ сақалды ақын осы ауылда,

Домбырада қосылып жыр айтқандай,

Бізді бастап ол кенет алға ұмтылады,

Жау қолынан атылды оқ қандай...

Таулы өңір тыныш ұйқыға батар,

Басылып соғыс күркірі

Таңдарын күтер жарқырап атар,

Даланың тірі бір гүлі.

Жүргізуші: Бұл өлең  1944 жылы майдандық «Патриот Родины» газетінде жарық көрген. 1944 жылы 2 қазанда Польша жерінде ерлікпен қаза болған 20 жасар лейтенант, батальон камсоргы, қазақтың батыр қызы    Алтыншаш  Өскенбайқызы Нұрғожинова   Кеңестер Одағының Батыры атағына ұсынылып, белгілі себептермен тапсырылмай қалған.

Оқырман:    Жеңем деген ел сөзін!

Тұрды ажалдан жоғары

Өмір, адам жұлдызы,

Тұрды ажалдан жоғары

Жеңіс туы қырмызы,

Тұрды ажалдан жоғары

Отан, ұрпақ болашақ.

Тұрды ажалдан жоғары

Өмір нұры жарқырап.

(Ж.Саин)

Жүргізуші: Соғыс аяқталды. Соғыстан аман қайтқан жауынгер қыздардың  өмірлері әрқалай өрбіді. Әрине, сұм соғыс салған жан жарасымен қатар әртүрлі жарақаттары бейбіт өмірге араласып кетуге көп кедергі болды.

(Қыздардың барлығы ортаға шығады)

Қыз бала(1) : Соғыс олардың көбін ең негізгі бақыт -ана болу бақытынан  айырды.

Қыз бала(2): “Мені майданнан оралған соң дәрігерлер оқу оқуыма тыйым салды.  Өйткені, сұм соғыстан алған жарақатым денсаулығыма  қауіпті еді”

Қыз бала(3): “Мен “соғыс” деген сөзден жиіркенемін. Өйткені, соғыстан тірі қайтсам да, ол менің өмірге деген құштарлығымды өзімен алып кетті. Әлі күнге дейін соғыстың сұмдық көріністері көз алдымнан кетпейді...”

Қыз бала(4): “Мен соғыстан кейін де түсімде барлауға барып жүрдім. Бір күні автоматым іске келмей қалады, екінші күні фашистер бізді қоршауға ала бастайды. Ояна келе қорыққаннан дірілдеп жатқанымды байқаймын...”

Қыз бала(5): “Мен соғыстан келгенде 20 жасар бойжеткен болатынмын. Бірақ, өзімді құрбыларымның ортасында егде тартқан қартаң әйелдей сезінуші едім. Құрбыларым көңіл көтеріп, өмірге қуанып жатқанда мені өзгеше ой басатын да тұратын....”

Қыз бала (6): “Біз соғыстың от-жалынынан өттік, өліммен бетпе-бет кездестік, адамзат қасіретін, нелер сұмдықты көрдік, қорлық көріп, әбден әлсіреген кеңес адамдарының неміс тұтқынынан босағанын көрдік, соғыстың алғашқы айында құлдыққа түскен жігіт пен қыздардың үйлеріне қаусап қайтқанын көрдік, не көрмедік! Бұл ендігәрі қайталанбауы тиіс! ”

Қыз бала (7): “Мен майданға аттанатын күні дүкенге барып қант-кәмпитті толтырып алдым. Сосын жолдорбама ең әдемі көйлегімді, туфлиімді салдым. Өйткені, мен соғыстың тез бітетініне сенімді едім... ”

Қыз бала (8): “Мені анам майданға шығарып салып, егіліп, бір кішкене түйіншек беріп тұрып, “бұл түйіншектің орауын  ең ауыр, қиналған сәтіңде ашарсың” деп еді. Сондағы анамның маған бергені – туған жерімнің бір уыс топырағы екен.

Қыз бала (9):  Мен келешек ұрпаққа ешқашан соғыс дегенді көрмесін деп тілеймін. Қыздарымыз қолына қару емес, әрқашанда гүл ұстасын.

(«Кестелі орамал» әні орындалады  Сөзі: А.Лекеровтікі,  Әні: М.Төлебаевтікі)

 

Оқырман:    Сарғая күткен ұлы күн

Шұғыласы бүгін жарқ етті,

Бағына талай миллионның

Баянды жеңіс күн жетті.

(«Арғая күткен күн...»Ж. Саин)

Жүргізуші: СОҒЫС және АНА. Бұл екі сөздің мағынасы мүлдем қарама-қайшы. Уақыт алға жылжыған сайын кешегі өрім жас, бүгінгі самайларын ақ шала бастаған аналардың ел басына күн туған сын шақта қайыспай күрескен қажыр-қайратының мән-маңызы тереңдей түсуде. Қиын сәттің алдарына тартқан ауыртпалығын мойымай арқалағандарының әрқайсысы теңдесі жоқ ерлік. Отты жылдардағы жауынгер әйелдер, бүгінде қартаң тартқан әжелер. Олар отты күндердің тауқыметін ұрпақтары ешқашан көрмесін деп тілейді.

Ұлы Жеңіс – барша халықтың жеңісі. Сондықтан да кешегі жауынгер, бүгінгі ата-әжелеріміздің жеңіске жетер жолда тындырған ұлан-ғайыр істері біздің жадымызда мәңгі  сақталатын дастандай жалғаса береді.

(Шараға қатысушылардың барлығы ортаға шығып, көрермендерге тағзым етеді)

 

 

 

Қазақстан және ұлы Отан соғысы

Тарихи деректер

 

Ø Соғыс жылдары Қазақстан жерінде 12 атқыштар дивизиясы, 4 ұлттық атты әскер дивизиясы, 7 атқыштар бригадасы мен 50-ге жуық әртүрлі полктер, батальондар құрылып, майданға аттанады.

Ø Жауынгерлері жаумен жан аямай шайқасқан қазақстандық бес әскери құрамға «гвардиялық» деген құрметті атақ беріліп, олардың туларына бірнеше ордендер қадалды. Олардың қатарында жауынгерлерінің ерлігі аңызға айналған атақты 8-гвардиялық Панфилов дивизиясы да бар.

Ø Соғыс кезінде 3,5 мыңдай қазақстандықтар партизан отрядтарының құрамында болып, Жеңісті жақындатуға өз үлестерін қосты.

Ø Жанқиярлық ерлігі мен батырлығы үшін 96638 қазақстандық жауынгер бірнеше дүркіннен орден және медальдармен наградталды. 497 жерлесіміз Кеңес Одағының Батыры атанды.Олардың 97-сі қазақ болатын. 142 жауынгер «Даңқ» орденінің толық иегері болды.

Ø Соғыстың 4 жылы ішінде Қазақстан мемлекетке 482,8 мың тонна астық, 217,6 мың тонна картоп, 143,2 мың тонна көкөніс, 1193,2 мың тонна қант қызылшасын, 155 ,3 мың тонна мақта тапсырды.

Ø Қазақстан еңбекшілері майданға 25 миллион дана жылы киім, Отан қорғау қорына 4 миллиард сомнан астам қаражат берді.

Ø Ұлы Отан соғысына барлығы 35 миллион адам қатынасты, Орта Азия республикаларынан соғысқа  3 миллионға жуық адам қатысса, соның 1 миллион 366 мыңы қазақстандықтар екен.

Ø Ұлы Отан соғысы жылдарында Қарулы Күштерде 4 орталық, 19 майдандық және флоттық, 103 армиялық газет, ұлттар тілінде 50 газет шығып тұрды. Сол сұрапыл ауыр жылдарда қазақ тілінде 10 майдандық, 3 дивизиялық, 1 округтік газет жарық көрген. Олар: «Қызыл әскер ақиқаты», «Қызыл Армия», «Жауға қарсы аттан», «Отан үшін алға», «Дабыл» және т.б.

 

Ұлы Отан соғысы туралы әндердің тізімі:

 

Әлия   - Сөзі: Б.Тәжібаевтікі

Әні: С.Байтұрсыновтікі

 

Жас қазақ -   Сөзі: Ғ.Мұстафиндікі

Әні: Р.Елебаевтікі

 

Соғыстан қайтқан солдаттар – Сөзі: М.Мақатаевтікі

Әні: Т.Әбілхатиндікі

 

Дубосенова зиратында:  Сөзі: Қ.Шаңғытбаевтікі

Әні: Н.Тілендиевтікі

 

Сол жігіттер қайда екен?  Сөзі: Ә.Ахметовтікі

Әні: Ә.Байділдаевтікі

 

Тыныштық әлемге: Сөзі: Қ.Шаңғытбаевтікі

Әні: С.Мұхаметжановтікі

Жеңіс жыры   Сөзі: Ж.Өмірбековтікі

Әні: Е.Ахмедиевтікі

 

Орамал   Сөзі: Ғ.Ормановтікі

Әні: А.Еспаевтікі

 

Кестелі орамал:  Сөзі: А.Лекеровтікі

Әні: М.Төлебаевтікі

Жеңіскер ата, әжелер

Әні: Ғ.Тамендаров

Өлеңі: С.Қалиұлы

Әке даңқы

Әні: І.Жақановтікі

Сөзі: М.Шахановтікі

Қайталанбасын қасірет

Әні: Т.Тайбековтікі

Сөзі: Ә.Нілібаевтікі

 

 

 

 

ХАЛЫҚТЫҚ СОҒЫС

 

 

Ұлы Отан соғысы сұрапыл күндеріне арналған кеш

і

“Алға қарыс бассаң бас,

Сүйем кейін шегінбе!

Әдет жоқ ондай тегінде!”

(лейтенант Көшеков)

 

Қатысушылар:

Жүргізушілер, жасөаспірім жне қыз бала, көркемсөз оқушы ( Ұлы Отан соғысы жылдарындағы әскер киімін киген бала)

Хор немесе вокалды топ

Театралды топ

Бишілер тобы

 

Безендірілуі: Көріністер барысында хор сахнаның артқы жағында тұрады. Жүргізушілер алдыңғы жақта сол жақта, көркемсөз оқушы оң жақта тұрады. Театрландырылған көріністер және билер сахнаның ортасында көрсетіледі.

Эпизодтардың аттары жабық  пердеде көрсетіледі. Кейбір музыкалық үзінділер аудибаспадан ойналады. Әндер хордың орындалуында беріледі.

 

АЛҒЫ СӨЗ

 

Перде жабулы. Сахнада жүргізушілер: жасөспірім  мен қыз бала, көркемсөз оқушы

 

Бала: Уақыт тарих бетін парақтайды. Күн тізіліп, ай алмасып, зыимырап жылдар өтеді. Ешбір уақыт ұзақтығы, мерзім межесі көмескіленіп “көзден таса, көңілден ұмыт, қалдыра алмайтын жылдар, оқиғалар болады. Сондықтан халық соғыс әкелген қайғы-қасіретті, миллиондаған адамның өмірін қиып, өркениеті кейінге қайтарған, адам қолымен жасаған ұлы құндылықтарды талқандаған қантөгіс, сұрапыл соғысты ешқашан ұмыта алмайды. .

Қыз бала:  Иә, соғыс өзінің сұмдықтарын  бүгінгі күнге дейін ұмыттырар емес. Ұлы Отан соғысының жеңіспен аяқталғанына міне, 60 жыл болды. Бірақ, сол жылдар жаңғырығы адамзат жүрегін әлі сыздатуда. Иә, уақыттың тарих атты өз төрешісі бар.

Бала: « Ер өлсе де еңбегін ел өлтірмес.

Неше мың жыл өтсе де тарих білмек,- деп Сұлтанмахмұт жырлағандай бүгінгі өміріміз үшін құрбан болған ерлеріміздің ешқашан естен шықпайды, ұмытылмайды. Біздер соғыс қайаланбауы үшін, оның  сұмдықтарын ұмытуға еш құқымыз жоқ. Біздер сол кезде біздің өміріміз үшін жанын қиған солдатты ұмытуға құқымыз жоқ. Біздер барлығын есте сақтауға міндеттіміз...

Көркемсөз оқушы: Соғыс не? Арпалысқан өлім-өмір,

Тұрса ағаш, сынса отын, жақса көмір.

Өлім мен өмір батыр алысқанда,

Бұрқылдап қызуына қайнар темір.

Соғыс не? Соғыс апат, соғыс соққы,

Ол соқса шығарушы бұрын жоқты.

Ол дауыл, күш мұхитын тасытады,

Елетпей азды –көпті, ашты-тоқты.

 

Соғыс не? Соғыс елдің сыны,

Ел емген қазыналы жердің сыны.

Адалдың арамменен айғақшысы,

Төгілген керек үшін тердің сыны.

Соғыс сұмдық атадан бала айырылған,

Біреуін қан, біреуін ар айырған.

Гүл бақшам бөлектеліп мен де кеттім,

Дінесім, Шаһмұрат, Анарымнан.

Соғыстың жоқ ешқандай тамашасы,

Бір өлім, мың өлімнің арашасы.

Соғыста өлім құлап, өмір жеңер

Оны сезбес пікірдің аласасы. (Қ.Әбдіқадыров  «Соғыс»)

 

Қыз бала: Сонымен, Ұлы Отан соғысының кейбір беттерін парақтақ және барлығын есімізге алып көрейік:

1941 жыл 22 маусым... СОҒЫСТЫҢ БАСТАЛУЫ

Перде ашылады. Сахнада мектеп ауласының көрінісі. ( «№ 20 мектеп» деген маңдайша жазу  және «Жолың болсын, жас түлек!» деген жазуы бар  плакат, ағаштар, гүлдер» И.Дунаевскийдің «Мектеп вальсын» әуенімен бірнеше жұп мектеп бітіушілер би билеп жүреді. Қыздар ашық түсті ұзынырақ көйлекте, кейбіреуі мектеп формасымен жүреді, балалар – ақ көйлек және сұр шалбарда. Музыка тоқтағанда билеп жүрген жұптар сахнаның ар жағына жасырынып қалады)

Көркемсөз оқушы:

(«Тыңдаңыздар, тыңдаңыздар! Сөйлеп тұрған Москва! Бүгін, 22 маусым күні таңғы сағат төртте неміс басқыншылары Кеңес Одағының мемлекеттік шекарасын басып кірді...» Дауыс баяулай бастайды. Хордың орындауында «Священная война» әні орындалады.)

Көркемсөз оқушы:

(Сол жақтағы перденің ар жағынан қыздар сол киімдерімен, балалар гимнастеркалы, пилотка киген, иықтарында жол-азық салатын қаптарымен шығады. Барлығы ақырын басып сахнаның ортасына келеді. Қыздар алыстап кетіп бара жатқан жігіттерге қол бұлғап қала береді.Осы кезде Б.Окуджаваның «До свидания, мальчики» әнінің бірінші куплеті орындалады.)

Жасөспірім:  Неміс басқыншыларына қарсы сұрапыл да қорқынышты, қаһарман соғыс басталды...

Қыз бала: Соғыс кеңес халқының Отанына, жеріне, еліне  деген сеніміне, қаһармандығына, шыншылдығына және мейірбандығына, батылдығына және ержүректілігіне,  төзімділігіне сын болды.

 

(Перде жабылады)

 

МОСКВА ТҮБІНДЕГІ ШАЙҚАС

Көркемсөз оқушы:

Аламын деп Москваны

Дұшпан зулап демігеді

Соған бәлкім, асығады

Соған бәлкім желігеді

Мұндай жойқын арпалысты,

Кім бар көрген бұрынды-соң.

Шамырқанды, қасарысты

Беріспеді болаттай сом.

Батальон,

Батальон.

(Е.Әукебаев «Батальон»)

Жасөспірім: Неміс фашистерінің шапшаң басып алу әрекетінен 1941 жылдың күзінде Москва қаласына үлкен қауіп төнді. Сол кездегі Кеңестер Одағының астанасынын қорғау үшін, қаланың барлық тұрғыны дерлік қолдарына қару алып жауға қарсы тұрды.

Қыз бала:  Бірнеше мыңдаған халық жасақтары құрылды. Москва халқы, негізінен әйелдер мен балалар қолдарына күрек алып танк жолына кедергі жасау үшін қазылған орлар, траншеялар, жер асты үйлерін, бекіністер салды. Аштық пен суыққа, жаудың оғына қарамастан бірнеше жүздеген километр орлар қазылды.

Жасөспірім: Жеңіс күні! Бұл күн сонау қырық бірінші жылдың желтоқсанында Москва түбінде қар жамылған далада бір табан кейін шегінбей, астанаға жауды жібермегендер үшін қандай алыс еді...

(Священная война әнінің әуені баяу ойналады)

Көркемсөз оқушы:

Оқып көр Москваның шежіресін,

Кетірген кердең жаудың кежіресін.

Баукеңдей ер қолбасшы қалар ма естен,

Тапты ол тар қыспақта не бір шешім.

Оқып көр Москваның шежіресін,

Көз алдыңа елестер не бір есім.

Оның бірі Сізге аға, Сізге іні,

Еске алшы, ет бауырың елжіресін.

Мол тартқан қан майданның ғаламатын,

Жаттатқан сұм жауға да қазақ атын.

Жан аға, жақсы аға – бетпес баға,

Кім сүймес Бауыржандай азаматын.

(Т.Әбішұлы «Абзал аға»)

 

Жүргізуші: Бұл өлең шумақтары Москва түбіндегі шайқаста қол бастап, ерекше ерлік көрсеткен қазақтың батыр ұлдарының бірі  Бауыржан Момышұлына арналған.  Орыстың белгілі жазушы А.Бек 1944 жылы Москва шайқасын суреттеу, көпшілікке көркем әдебиет тілімен насихаттау мақсатымен «Арпалыс» («Волокаламск тас жолы») кітабын жазған болатын. Бұл кітаптың незізгі кейіпкері  Б.Момышұлының және 28 панфиловшы батырдың жанқиярық ерліктері тамаша суреттелген. Кейін Бауыржанның  өзі «Москва үшін шайқас» повесі де осы тарихи оқиғаға арналған.

Қыз бала: Олар 28 еді! 1941 жылдың 16 қарашасында немістер Москваға Волокалам бағытында ұрысқа шықты. Дубосеково разъезіндегі 1075 –атқыштар полкі 4-ротасының 2-взводы тұрған бекініс шебіне жаудың 30 танкісі шабуыл жасады. Ротаның саяси жетекшісі В.Клочков басқарған взвод жауынгерлері –барлығы 28 адам төрт сағатқа созылған ұрыста жаудың 14 танкісін қиратты. .. Соғыс тарихында асқан ерлікті бейнелейтін бұл ұрыста 28 панфиловшының 23-і қаза тапты. 28-дің 22-сі қазақстандықтар еді.

Жасөспірім: Соғыс ждылдары-ақ қазақстандық бес әскери құрамаға гвардиялық деген құрметті атақ беріліп, олардың туларына әлденеше ордендер қадалды. Олардың жауынгерлерінің ерлігі аңызға айналды. Соның ішінде атақты панфиловшылар дивизиясы бар. Оның құрамынан шыққан батальон, кейіннен дивизия командирі болған Бауыржан Момышұлының, Мәлік Ғабдулиннің есімдері соғыс тарихынан мәңгілік орын алды.

 

Көркемсөз оқушы:

Орыс, қазақ, қырғыздан

Құрылған бұл шағын топ.

Жауға үрей туғызған

Жайпап түсер жалын боп.

 

Даңқ қосып даңқына,

Сұрапылға төтеді.

Борыштарын халқына

Ерлігімен өтеді.    (Е.Ерботин)

(Хордың орындауында  әні Ә.Еспаевтың, сөзі: Ғ.Қайырбековтікі «Жиырма сегіз» әнін орындайды)

Жасөспірім:  Жеңіс күні! 1418 тәулікке созылған азаттық күрестің соңғы күні! Аспан көгін салюттер шұғылаландырған, құшақтарға көктем гүлдері толған көптен күткен ұлыстың ұлы күні! Бірақ Ленинград іргесінде блокаданы кеудесімен қорғағандар үшін бұл күн әлі сондай алыс еді...

(Жамбылдың портреті көрсетіледі)

Көркемсөз оқушы:

(Көркемсөз Жамбыл өлеңін оқып жатқанда Д.Шостаковичтің «Жетінші симфониясы»  баяу ойналып тұрады)

Жасөспірім: Сол кездегі ауыр жағдайға қарамастан, 1941 жылдың 7 қарашасында Қызыл алаңда әскери шеру өтті. Әскери шерудің өтуі әскерлерді де, Кеңес халқына патриоттық рух берді.

Қыз бала: Бұл әскери шеру жауға үлкен соққы болды. Өйткені, Москваға бірнеше километр жерде жауы тұрған халықтың әскери шеру өткізуі,  ол халықтың жеңілбейтіндігін, астананың қорғанысының мықты екенін дәлелдеген еді.

 

МАЙДАНДЫ ДЕМЕГЕН ҚУАТТЫ КҮШ

(Н.Богословскийдің «Темная ночь» әнінің әуені)

Көркемсөз оқушы:

Жігіт кетті майданға,

Тал бойында бес қару.

Айырылғанға арманда

Қалды артында жас ару.

Жас жүрегі біртүрлі

Алқымына тығылып,

Алғашында бір тұрды

Қалам ба деп жығылып...

 

Жоқ! Жығылып қалмады,

Қайраттанды, ширады.

Аттанған соң алғаны,

От басына сыймады.

Көңілін тартып көп еңбек,

Кетті егіннің басына:

Күнде көмек берем деп

Майдандағы досына...

(Ғ.Орманов  “Жар жалауы”)

Жүргізуші: Соғыс кезінде оқ атылмады демесе, ауылдағы тіршіліктің қиындығы майдандағыдан кем болған жоқ. Аналар мен балалар, ақ сақалды аталар бәріне төзді. Соғыс ауыртпалығының куәсі болған әжелеріміз сол күндерді былай деп еске алады:

Көркемсөз оқушы: «Барлық ауыртпалық әйелдердің мойнына жүктелді. Сол күндерде бел шешіп демалған сәттер есіме түспей тұр. Таңның атысынан, күннің батысына дейін ферманың жұмысымен айналысамыз. Қолымнан бұл жұмыс келмейді дейтін сөз болмайды. Кешке жақын сығырайған керосин шамының жарығымен әскерлерге арнап шұлық тоқимыз. Солардың қан кешіп жүргендері есімізге түскенде, шаршағанымыз ұмытылып кетеді. Қанша қиындық көрсек те біз ел ішіндеміз ғой деп шүкірлік ететінбіз.»

Жасөспірім: өзіне жүктелген міндеттің жауаптылығы мен қажеттілігі әрбір әйелдің, қарттың, баланың жігерін ширата түседі. Соғыс жағдайы қаншалықты ауыр болғанмен әрбір жұмысшы мен әрбір ауыл адамы өзінің шама-шарқынша сағыстағы жауынгерлерге көмектесуді өздерінің ең бірінші, негізгі және ең басты борышы деп санады. Еңбек ерлігі... Бұл Ұлы Отан соғысының ерекше беттерінің бірі.. Жұмысшылар тәулік бойына дерлік заводтарда қару, техника жасады, әскерлерге киім  тікті. Сол кездегі халық аузындағы ең негізгі ұран «Бәрі де майдан үшін, бәрі де жеңіс үшін» еді. Станоктың жанында 12-14 жасар балалар жұмыс істеді.

Қыз бала:  Ауыл адамдарының жіберген сыйлықтары біздің майдан шебіндегі жауынгерлеріміздің жан-дүниесін қатты тебіретті. Бұл сыйлықтар ауыр соғыс күндерінің өзінде оларға ауыл мен майданның мызғымас бірлігін еске түсірді, оларға ұлкен моральдық қолдау болды...

Көркемсөз оқушы: «Қымбатты жолдастар! Сіздер жіберген сыйлықты алғанда қандай теюбіреністе болғанымызды тілмен айтып жеткізу қиын. Майдан жағдайы ауыр. Нарядтар жарылып, пулеметтер сақылдайды. Осындай күндерде күтпеген жерден елден алған аппақ матаға ұқыпты оралған пакеттердегі жұпар иісті папиростар... Осы сәт жүректерге үлкен сүйіспеншілік сезімі құйылдыады. Сенімді тылдың соғысып жатқан армияның алдыңғы бөлімдерімен берік байланысын ойлағанда, кеудені мақтаныш сезімі кернейді...!»

Жасөспірім:  Соғыс жылдары ауыл адамдарының еңбектері өте ауыр еді. Адам, техника, ат-көлік, азық-түлік жетіспеді. Бірақ, осы қиыншылықтың бәрін ана мен балаға, ақ сақалды қарттарға қайыспай көтеруге тура келді...

(Шымылдық жабылады)

 

 

МАХАББАТ ТУРАЛЫ

Көркемсөз оқушы: Өзің де асыл десе асыл едің,

Сен қашан қиындыққа жасып едің?!

Талайлар Отан үшін жанын қиды,

Артық деп қорқақтықтан батыр өлім.

Менің де мақсатым сол алға қойған,

Кек алу, дұшпаныма салып ойран.

Тегінде құрбандықсыз жеңіс болмас,

Қашаннан қатал заңы қанды майдан...

Әрине, мен де өмірді бағалаймын,

Күтемін жақсылығын туар айдың.

Ұйықтасам Жеңіс күнін мерекелеп,

Түсімде туған жерді аралаймын.

Бұл түс те өңге айналар етсек төзек,

Жүрекке «Жеңіс» деген орнап сезім-

Барамыз жауды қуып өз жеріне

Күн жақын оралатын Қарақозың. (Қ. Әбдәлиев«Сүйген жарға», 1942 жыл)

Жасөспірім:  Соғыс! Бұл   қантөгіс, ерлік, өлім ғана деген емес. Соғыста мейірбандылық, батырлық, қайырымдылық та болды... Алыстағы жақындарының маххабаты майдан күндерін аз уақытқа болса да ұмытуға көмектесіп, ерік-жігер беріп отырды. (Землянка әні орындалады)

Қыз бала: Соғыс адам баласының  бір-біріне деген  түсінушілігін, сүйіспеншілігін ұмыттырмады. ... Соғыс алдындағы бақытты өмірі, туған-туыс, сүйіктісінің қолдауы оларға өте қажет еді...

(Перде ашылады. Сахнаның шетіне таман қолында қарындашы мен қағазы бар әскери адам өзінің әйеліне хат жазып отырып ойланып кетеді. Сахнаға гимнастеркалы, жалаң бас  жауынгер және жеңіл ақ көйлек киген, қолында бір шоқ гүлі және домбырасы бар қыз шығып екеуі сахнаның  ортасында кездесіп, қыздың қолынан домбыраны алады. Қыз біртіндеп жігіттің қасынан алыстап кете береді. Жігіт  алыстап бара жатқан қызға қол бұлғап тұрады да, Қ.Аманжоловтың «Дариға сол қызын» орынайды. Ақ көйлек киген қыз бен ақ шалбар, көйлек  киген жасөспірім жігіт билеп жүреді. Муызыка тоқтағанда әскери адам тақпақ оқиды.)

Жауынгер:

 

СТАЛИНГРАД ҮШІН ШАЙҚАС

Көркемсөз оқушы:

Отан үшін! Жеңіс үшін!

Деп содаттар салып ұран,

Көтерілді атакаға,

Оққа қарсы жауып тұрған.

Сол мезгілде бір жауынгер,

Шойырылды ма, сүрінді ме,

Көкірегін қолмен басып

Құлады, сәл жүгірді де.

Жығылды ол, жығыпты оқ,

Ақты қаны ердің жерге.

Жеткені ме арсыз ажал,

«Тағы бір жеңдім» дер ме?

-Жоқ, жоқ! Ажал, қателестің,

Әлі бойда қайратым бар!

Әлі де мен соғысамын!

Қайратым бар, айбатым бар!

(Ж.Молдағалиев «Екеуін де көтерді ол»)

Жасөспірім: 1942 жылдың жазының ортасында жарты жылға созылған тарихи Сталинград қырғыны басталады.

Қыз бала: Сталинград қаласына миллиондаған бомбалар жарылып, фашистердің үлкен армиясы жұмылдырылды. Дегенмен, жаралы, отқа күйген қала жаумен шайқасын жалғастыра берді.

Көркемсөз оқушы:

Нүркеннің ерлігі мен айбын-даңқын

Жырлайды домбыра алып ауылда ақын.

Есімі ескірмесін, ен даланың

Сөнбейтін алауындай лауылдасын.

Отырып самолеттіғ рулінде,

Самғаса көк аспанның бір өрінде.

Ілескен ұшарында тілектес боп,

Арқаның ескек желі жүрер бірге,

«Қазақтың жас жігіті көкті қалап,

Қалайша дәл осындай бітті қанат?»

Деген ой басына оның келе қалды,

Орманнан күн асқанда тік сағалап...

...Қаптаған штурмовик қырпып өтіп,

Қалады аспанға атқыш сыр-сыр етіп,

Танктер колоннасын қуып жетті,

От шашқан айналасын күркіретіп.

Нұркеннің машинасы осы жерде,-

Селк етті шығар шақта тосын өрге

Тынысы тұншыққаннан тарылғандай,

Икемі келмей қалды жосуға енді.

Самолет жанып тұрған шүйілерде,

Жауының төбесінен түйілерде.

Құрыш қол қатып қалып, дәл нұсқады,

Фашистік колонна жиын жерге.

Гүрс еткен жарылыстың үні естілді,

Көрсетті қызыл жалын бұл екпінді,

Желбіреп қызыл тудай қайсар жанның

Жеңісін жарлағандай үдеп тұрды!...  ()1942жылы 19 желтоқсанда Сталинград түбінде ерлікрен қаза тапқан Нүркен Әбдіровке қайтыс болғаннан соң Кеңес Одағының Батыры атағы берілді.

 

ДЕМАЛЫСТА

Көркемсөз оқушы: Сағынышты қам көңілмен ұласып,

Күз аспаны бірде күңгірт,

Бірде ашық,

Қыршын қазақ отыр окоп ішінде,

Ән серігі – домбырамен сырласып

Сағынғаны Сарыарқаның өлкесі,

Сағынғаны Алатаудың өркеші,

Сағынғаны Ақжайықтың толқыны

Сағынғаны кербез сұлу еркесі (М.Әлімбаев «Бір жас қазақ»)

(Перде ашылады. Орман ішіндегі алаңқайда жауынгерлер – командирлер, солдаттар, мейірбикелер біреуі жерде жатыр, екінші түрегеп тұр, кейбіреуі ойланып отырады (театралдық топ). Барлығы Ұлы Отан соғыс жылдарындағы әскери киім киген. Орталарында тұмар үстінде  қолында домбырасы бар гимнастеркалы басы таңылған жас жігіт отырады.  Ол алыстағы Ұзынағаштан келген хатты шолып, оны оқып отыр... Бұл жауынгер жігіт ұлы Жамбылдың  баласы Әбіл болатын.)

Жауынгер: («Дариға сол бір қыз» әнінің әуенімен)

«Жарығым! Сен өз достарың туралы жазыпсың. әрине, олардың бәрін біле бермеспін, көбінің жүзін де көрмеген шығармын, әйтсе де олар да өзіңдей ет-жақыным сияқты болып кетті. Мен олардың ерлігінен көз алмай қадағалаудамын. Әрдайым абыройлы болсын бәрі. : Біздің ата-бабаларымыз да қатты айқасты көп өткізген басынан. Батырларымыз бойынан бес қаруын тастамай, айлары мен жылдарын жорықта өткізген. Дені сау, дәті берік жігіттерге соғыс ауыртпалығы сөз бе екен.

Біздің ержүрек жігіттерге ақ басты Жамбылдан сәлем айт. Абыройлы болыңдар, ұлдарым, сендер Отанға, партияға адал қызмет етіп жүрсіңдер, мен бәріңе де ризамын. Ердің ерлігі, жігіттің жігіттігі сыналар шақ бұл.

Әттең, кәрілік! Әйтпесе, үйде отырар ма едім мен? Баяғының батырындай желеулі найза қолға алып, сауыт –сайман асынып, майданға мен де бармас па едім. Менің айтарымосы еді. Мен сендермен біргемін. Жеңіс тез келіп, туған ауылда жолығатын болайық. Әкең Жамбыл»

Жасөспірім: Ауыр шайқастардан кейін жауынгерлерге соғыстың ауыртпалығына төзу үшін аз да болса демалыс керек еді.

Қыз бала: Әрине, жауынгерлер ертең алдарында өлім күтіп тұрғанын білді. Дегенмен, соғыста әзіл-қалжың, ән-мен күйді ұмытылмады.

Көркемсөз оқушы:

Айтып болды дүние талай әнді,

Аспан жүзін таң алды, арай алды.

Жетсек деген бір сөзбен ел оянды.

 

Төрт жыл бойы жел соғып, дауыл келді,

Қала көрді қиындық, ауыл көрді.

Жеңіс, Жеңіс! Әке мен оның ұлын

Кездестірмей қойғаның ауыр болды.

 

Менде шықтым көшеге қарап елге,

Есікбай қарт ер салды қарагерге.

Жеңіс! Жеңіс! Анамның көз жасы юоп,

Тамып түсіп жаттың сен қара жерге.

 

Састырды ғой сол төрт жыл сабырлыны,

Сарғайды ғой, ананың сағым мұңы.

Келмейтінін әкемнің біліп анам,

Зар жылаған екен-ау со бір күні...

 

Қуанышқа кетті бір толып менен,

Желік басқа бүгінгі, көрік бөтен.

Тойға бардым мен мәз боп өз әкемді

Көрмеймін деп мен ойлап көріп пе екем.

 

Қандай ауыр болсаң да Жеңіс едің,

Аялайды арманың мені сенің.

Аямайды кәмпитті, береді аға,

Бәрін билеп ап кетті тегі сенім.

Бір жыр қалсын сонау бір ауыр кезден,

Әдет өзге ол кезде, ғұрып өзге.

Баққа сендік келетін көп кешікпей,

Бәрімізге қарайтын жылы көзбен.

Шуақты күн, мөлдір көл, мөлдір дала,

Шын бақыттың келгенін сендірді аға.

Жеңіс күнін тойлады біздің ауыл,

Өз әкесін ойлады әрбір бала.

Уақыт өзі бағасын берер кейін,

Құс боп ұшуға-дағы өлең бейім.

Жеңіс күні келгенде сол Жеңіспен

Әкем бірге келердей елеңдеймін...

(Т.Молдағалиев «Жеңіс күні»)

 

(Би биленіп болған соң, сапқа тұрып сахнадан шығып кетеді )

 

ПАРТИЗАНДАР

Абыржымай ақырын

Теңселеді қара орман,

Мұздай темір құрсанып

Түн қатады партизан.

 

Түн қатады партизан,

Қар құшады, мұз жайлап,

Қалтырамас біреуі

Көр қылсаң да ойбайлап.

Қатал қайсар жүрегі

Қайтпас боран кәрінен,

Қымбат елдің намысы

Партизанға бәрінен. (Ж.Саин “Түн қатады партизан”)

Жүргізуші: Ұлы Отан соғысындағы партизандар қозғаалысы туралы, олардың ерлік қимылдары туралы тебіренбей айту мүмкін емес. Өйткені, қайталанбас тамаша ерліктері мен көрген ауыр азап, асқан қиындықтарын, таңғажайып табандылық көрсеткендердің ішінде қазақстандық жерлестеріміздің партизан қозғалысына, неміс басқыншылары басып алған жерлердегі қаһармандық күрестерінің алар орны ерекше. Олар Белоруссия ормандары ма, орыстың кең даласы ма, қай жерде соғысса да, өздерінің туған Қазақстанын, бүкіл елді,  халқының жүрегіне ең ыстық, ең қымбат нәрселердің бәрін қорғайтынын айқын білді.  Қасым Қайсенов, Әди Шәріпов. Балалар, партизан-жазушы Қасым Қайсеновтың “Жас партизандар”, “Илько Витряк”, “Жау тылындағы бала” тағы басқа кітаптарымен таныс боларсыңдар. Бұл оқырмандар ықыласына бөленіп, орыс, украин тілдеріне аударылған.

(айтылмай кеткен аманат: жаудың оғынан қаза тапқан партизандарға арналады)

... Күбірлеп сонда сөйледі ол,

Қолымды қатты бір қысып;

Жас жаны сая тапқандай,

Құтыдан жұтым суды ішіп:

-Анам бар ед алпыста,

Аппақ шашын күн сүйген,

Асыл еді жүрегі,

Айнымаған бір күйден,

Бесігіме телміріп,

Ай батқанша қараған.

Ақ уілдір бөбегін

Асқарлы шыңға санаған.

Айбарлы туың, ақ балаң

Алысқа кетті дегейсің,

Ажалменен айқасқан,

Шабыста кетті дегейсің.

Жауар күндей күркіреп,

Жауға төнді дегейсің.

Адам жегіш жетдеттіжаншып өлді дегейсің.

Он фашисті бір өзі

Қанға малды дегейсің.

Қайырылуға тынысы

Жетпей қалды дегейсің.

Ана сенің атыңды,

Ақтап өлді дегейсің,

Жүрегінде имандай

Сақтап өлді дегейсің!

 

ЖЕҢІС

Көркемсөз: «Біздің жауынгерлерді қыранмен, бүркітпен теңеуді қоятын кез жетті. Қазақ жігіиті Қошқарбаев өз жолдастарымен рейхстагқа ту тікті. Жанған от ішінде, ажал аузында ерлік көрсетті олар. Осындай ердің образын беру үшін бөлекше теңеу, бөлек поэзия керек» деп жазды орыстың белгілі жазушысы Б.Горбатов. Рақымжанның сол бір ерлігі уақыт өткен сайын ұрпақ алдында тұлғаланып келеді. Ерлік иесіне деген шалқар құрмет барған сайын шалқи түсуде.

Жасөспірім: 1945 жылдың  1 мамырына қараған түні Рейхстагқа алғашқы Жеңіс туы желбіреді.

Қыз бала: Күні кеше ғана қолдарына қару алып, кеңестік жауынгерлерінің айналаына қарсы соғысқа қатысқан неміс әскерінің әйелдері мен балалары, әкелері мен шешелері топталуда.  Үнсіздік жайлаған, бүлініп қираған Берлин қаласының тұрғындары алымен жасқана, біраздан кейін батылдана шыға бастады..

Жасөспірім: Адамтөзгісіз шаршандыққа қарамастанмарлығы қуанышты еді

Қыз бала: Жеңісті ұзақ күтті

(Осы кезде перде ақыындап ашылады. Сахнада гүл шоқтары жатады)

Жасөспірім: Левитан былай деп есіне алады: Жеңіс күні хабарлай бергім

 

Жасөспірім: Иә, біздер жеңіске жеттік. Біздермен бірге бүкіл Еуропа халқы да жеңіске жетті. Біздер жербетіне жеңіс туын тіктік. Бұл  күнді аңсап мыңдаған, жүз мыңдаған боздақ көз жұмды. Жеңіс жолында жанын пида етті. Тірі қалғандар көзінен жасы парлап тұрып сол күні қуанды. Жеңіс күні  Сұлтан, Нүркен, Әлия, Мәншүк, Бауыржан, Мәлік, Төлеген бастаған батырларын, жас өмірлерін қиған өзге де қыршындарын еске алу орынды. Соларды еске ала отырып, 9 мамырды Жеңіс мерекесі дейміз.

Жеңіс күнін жақындатуға тылдағы миллиондаған еңбекші халық маңдай терін төкті, табан етін тауысты. Ұлы Жеңстен кейін ел есін жиды, етегін жапты. Миллиондаған халық соғыста қираған қалалар мен шаруашылықты қалпына келтіру үшін аянбай еңбек етті. Бүгінгі заманға жеттік. Қазақстан көп ұлтты мемлекет, бұл ұлы соғысқа жүздеген ұлт өкілдерінің барлығы қатысты. Бұл соғыс сол кездегі кеңес халқының басына келген нәубет еді. Сол апаттың бетін барлық халық бірігіп қайтарды.

Қыз бала: Бір минут үнсіздік хабарлайды (барлығы тұрады)

(Үнсіздік минутынан кейін перде ашылады. Сахнаға кешке қатысушылардың барлығы шығады)

Жүргізуші: Ұлы Отан соғысындағы ұлы Жеңіс достық пен бірлікті жырлаған, ер намысы мен боп атылған, ел даусысы боп шақырған жеңіс. Арын жалау етіп, жанын алау етіп жауға аттанған ел ұландары жерін қорғады, халқының өмірін қорғады, өзі туған өңірін қорғады, ақ сүт берген анасын қорғады, ақ самал ескен даласын қорғады. Осы соғыста қасық қанын қиып ұрыс даласынан қайтпай қалған қаһармандар қаншама! Солардың қасиетті рухы бүгінгі бейбіт тірлігіміздің нұрындай мәңгі шуағын шашпақ!

 

Соғыс және балалық

 

Қазақ жазушыларының шығармалары бойынша  5-9 сынып оқушыларына арналған әдебиеттерге шолу

 

... Бала дәурен өтті ғой құйындаған,

Балы менен шекері бұйырмаған.

Өзін -өзі он жастар қорғамаса

Өзгелерді қорғауы қиын, балам!

 

 

Қырқыншы жылдардағы балалар...  Олар да мекитепте оқитын. Қазіргі балалар сияқты асыр салып асық ойнап, ертеңгі күнге үлкен сеніммен қарайтын.  Бірақ, сұм соғыс сол жылдардағы балаларды ерте есейтті. Алапат өртті ауыр соғыс өз салмағын иыққа 1418 күн мен түнді, яғни 4 жыл салды. Ерте есейген балғын балалар осынау отты кешулерде Жеңісті жақындатуға балалар да аямай ат салысты. Гвардияшылар сапында полк балалары, партизан балалары, тыл балалары.

Соғыс жылғы балалар...

Олар әкелерін майданға аттандырып салып, елдегі шаруашылық тұтқасын өз қолына алды. Ертеден кешке дейін, қараңғы түн құшағында  егін орды, жер жыртты, станокта тұрып оқ жонды, бомба жасады, жауынгерлер үшін жылы киім жинастырды.

Аңыздардан тере жүріп масақты,

Рас, рас көзімізден жас ақты.

Бірақ со бір дауыл жылдар, от жылдар,

Бірімізден бір-бір батыр жасапты...

 

Кейінгі ұрпақ, саған салған өткелдің,

Сағасында өткен жастық, өткен күн.

Қаршадайдан қара шаруа атанған,

Сен әкеңді батыр емес деп көргін.

(«Қырқыншы жылдар» М.Мақатаев)

Апаларымен бірге бір сәт те тыным алмаған кішкентайлардың дұшпанға деген кегі мен ашу-ызасы жау шебіне бұршақша жауды.

Соғыс жылғы балалар тылда тыным алған жоқ. Олар байтақ елімізбен білек сыбанған қалың жұртпен бірге  Жеңісті сағат сайын жақындата түсті.

Майданнан елге оралған Жеңіс жауынгерлерінің мойнына асылып, алапат соғыста гимнастеркаға сіңген оқ-дәрі мен түтін иісін алғаш жаттаған да сол балалар болатын.

Соғыс жылғы балалар! Сол Жеңіс көктемінің таңында ауыл-аукылда, қала-қыстақтарда “Сүйінші! Біз жеңдік! Жеңіс жетті бізге!” деп жар сала жүгірген де балалар болатын.

Уақыттың есте қалар белгісі – ол тарих. Уақыт өктемдігі жүрмейтін жағдайлар болады. Ұлы Отан соғысы – солардың бірі. Біз бейбіт өмір сүру кезеңінде дүниеге келдік, ешқашан әуе дабылын, бомба жарылысыннан қираған үйлерді көрген жоқпыз, суық траншеялар мен окоптарда отырмадық. Ел басына күн туған ауыр кезеңдерде майдандағыларға арнап мектеп оқушылары мыңдаған дана киім, сәлемдеме жіберіпті.    1941-1945 жылдары Қазақстанның 50 шақты мектептері мен балалар үйлерінің ұжымдары Мемлекеттік Қорғаныс Комитетінен майданға берген көмектері үшін алғыс алған.

Балалар сендердің назарларыңа “Соғыс және балалық” тақырына жазылған қазақстандық шығармалар таныстыру. Төменде балалық бал дәурендері соғыс өртіне ұрлатқан жеткіншектер туралы болмақ:

- Бәрібір соғысқа мен бармай болмайды. Баруым керек. Барайыншы... Сосын олар көреді менен көресіні... Мен оларды жеңбей қайтпас едім. Сөз жоқ ауылға оларды жеңіп барып келемін. Қорықпаймын олардан. Қанымды  тамшылатып жүріп соғысамын олармен.

- Сөз жоқ, мен оларды жеңіп барып ауылға келемін. Сонда сендер қайтесіңдер, рине, сендер менің соғыстан жеңіспен қайтып келе жатқанымды естіп үйде отыра бермейсіңдер. Арбаға мініп алдымнан шығасыңдар. Бәрімізге шұрқырасып Табақтыға кездесеміз? Сонда қайтер екенбіз... Қарқылдасып күлеміз-ау, ә... Жоқ. Бәріміз де ағыл тегіл боп жылайтын шығармыз.. Жылаймыз ғой, ә?

Қайран Саян. Мұқағали Мақатаев ағаларың айтпақшы осы Саян сияқтылардың соғыс жылдарына тұспа-тұс келген балалық дәурені балы мен шекері бұйырмастан өте шықты ғой. Осы Саянның сөздерінен үлкендерге тән ызғар, жауға деген өшпес өшпенділігі сезіліп-ақ тұрған жоқ па? /Нұрмағамбетов Т. Он төрт жасар жігіт: Әңгіме // Нұрмағамбетов Т. Әңгімелер.-Алматы, 1977.- Б.52-81

Ал Мағауин өзінің “Бір атаның балалары” повесіне /Мағауин М. Бір атаның балалары: Повесть, әңгімелер.- Алматы, 1974.- Б.175-239/ мынадай кіріспе жазыпты: ...Осы шағын дүниені фашизм құрбандарының туып жетім қалған сәбилерінің рухына арнаймын. Өлгендеріне тастаған бір уыс топырағым, тірілерінің жанын жұбатар бір шумақ жырым”.

“Әке, есіңізде ме? Майданға керерде менің маңдайымнан сүйіп тұрып: “Мә, құлыным, жоғалтпа, -деп бір тал шашыңды жұлып беріп едің ғой.- Жоғалтпа, тығып қой. Мені сағынғанда осы шашты тұтатқайсың. Сонда мен ЕрТөстіктің Шалқұйрық аты құсап жетіп келемін,- деп едің ғой, әке. Мен сенің аманатыңды ұзақ сақтай алмадым. Қырық үшінші жыдың қысында өзіңді қатты сағынып, үй сыртынағы төбегее барып шақпақ тұтаттым. Бір тал шашың лып етіп жанып кетті, бірақ сен уәдеңде тұрмадың, көп күттім, алыста ғой, жете алмай жүрген шығар деп ойладым. Бірақ сен келмедің... Сөйтіп сенің өзіңнен де, көзіңнен де айрылдым, әке. Ендігі көңілге медет етіп келе жатқаным майданнан жазған хаттарың ғана, иә, хаттарың”.

Балауса пәк көңіл-ай десеңші. “Менің  әкем, менің ағам, менің туысым жеңіспен елге аман оралса екен”,-деген жалғыз ауыз сөз сол жылдардағы сәбилердің жүрек жарды арманы еді ғой. Сол тілекпен, сол сезіммен олар сонау көгілдір жоннан ауылға құлап түсер қасқа жолға қарайтын. Пошташы шалдың хат қалтасына үмітпен, күдікпен көз тігетін.Олардың ішінде К.Сегізбаевтың Ештайы /Сегізбаев К. Жылдың ең қысқа күндері: Повесть.- Алматы,1978.-Б. 7-79./, С.Танекевтің Сағыны /Танеке С.Қиял Асу: Повесть.- Алаты, 1979.-198 б./, Д.Қасеновтың Сиқымы/ Қасенов С. Серт: Повесть.- Алматы, 1975.- 54 б./ бар.

Олар белорус, украин, орыс т.б. балалар сияқты дұшпан эшалонын құлатып, жанар май толы цистерналарды жарған жоқ, гитлершілерге оқ атқан жоқ... Олар әлі кіп-кішкентай балалар еді. Олардың аты-жөні... Иә, олардың аты –жөні 40-шы жылдардағы балар еді. Олар – ерте еейген сендердің әкелерің, аталарың еді.

Күн өтеді, ай өтеді... Ай оралып жылдар, замандар өтеді... Осы бір “тарих” деп аталатын қасиетті өмір жолын әр кезде әр ұрпақ өзінше түсініп, топшылайды. Оның терең сырын түсінуге, тануға асығады.

Оқырмандардың зейініне ұсынылып отырған төмендегі кітаптар соғыс жылдарындағы балалардың әртүрлі тағдырларымен танысуларыңа мүмкіндік береді, жас достар!

Әлішев Ә. Ат тұяғын тай басар: Повесть.- Алматы: Жазушы, 1975.-100 б.

Исабаев К. Қарабала:Повесть.- Алматы, 1979.-Б.28-100

Қаназов М. Ақ-тайлағым-ай:  Повестер.- Алматы:Жалын.-1980.-

192 б.

Қилыбаев Б. Ақ босаға: Повестер және әңгіме.-Алматы: Жалын, 1986.-168 б.

Мағауин М. Бір атаның балалары: Повесть // Мағауин М. Бір атаның балалары: Повестер, әңгімелер.- Алматы, 1974.- 175-239 б.

Мизамбеков Т. Ұзақ жаз: Повесть.- Алматы: Жалын, 1978.- 60б.

Нұрмағамбетов Т. Он төрт жасар жігіт:Әңгіме // Нұрмағамбетов Т. Ата қоныс: Әңгімелер.- ЯАлматы, 1977.- 52-81 б.

Сегізбаев К. Жылдың ең қысқа күндері: Повесть //Сегізбаев К. Жылдың ең қысқа күндері: Повесть және әңгімелер.- Алматы, 1978.-Б.5-79

Сейілханов К. Үшкіл хат: Деректі повесть.-Алматы:Жалын, 1987.- 96 б.

Соқпақбаев Б. Өлгендер қайтып келмейді: Роман // Соқпақбаев Б. Балалық шаққа саяхат: Повесть, роман.- Алматы, 1992.- 201-527

Сыздықов М. Жылдың соңғы айы: Повесть // Сыздыөов М. Жылдың соңғы айы: Повестер мен әңгімелер.- Алматы, 1991.- 4-38 б.

Танекеев С. Қиян асу: Повесть.- Алматы:Жазушы, 1979.- 168 б.

Тоқмырзин Қ. Өртеңдегі өркендер: Повесть // Тоқмырзин Қ. Үзеңгі достар: Повестер мен әңгімелер.- Алматы, 1984.- 81-151 б.

 

 

«Отты жылдар елесің, кітаптан оқып білесің...»

Кітап көрмесінің жобасы

 

Сен құрметте оны!

Түсіндің бе, қарағым»

Ол ақшаға сатқан жоқ,

Тізеден кесіп аяғын.

Еріккеннен де ұстап жүрген жоқ

Қолындағы таяғын...

Ә.Сәрсенбаев

 

Әдебиеттер:

Аңызға айналған жеңімпаздар.- Алматы: Мектеп, 1984.-144 б.

Аупбаев Ж. Оққа тосылған отжүрек.- Алматы: Қазақстан, 1985.-108 б.

Әбілов Д. Дала солдаты: Дастан.- Алматы: Жазушы, 1981.- 152 б.

Бір мың төрт жүз он сегіз күн.- Алматы: Жалын, 1980.- 472 б.

Ғабдуллин М. Сұрапыл жылдар.- Алматы:Жазушы, 1972.- 196 б.

Шакир С. Аңызға айналған есімдер / Ауд. У.Қыдырханова.- Алматы: Жалын,-1985.- 184 б.

І бөлім. «Аңызға айналған жеңімпаздар»

Әдебиеттер:

Момышұлы Б. Қанмен жазылған кітап/ Ауд. М.Қозыбаев.- Алматы: Қазақстан, 1991.-400 б.

Дінішев М. Сталинградты қорғаған қазақтар.- Алматы: Қазақстан, 1994.- 128 б.

Сәрсенбаев Ә. Батырлардың ізімен.- Алматы: Жазушы, 1974.- 208 б.

Адамбаев Б. Жауынгер жолы.- Алматы: Жалын, 1978.- 240 б.

Аманжолов Қ. Ерліктің жарқын беттері.- Алматы: Қазақстан, 1987.- 96 б.

Бейісқұлов Т. Кеудесін оққа тосып...- Алматы:Жазушы, 1976 .- 37 б.

Қалиақпаров Ш. Курск шайқасының қаһарманы.- Алматы: Қазақстан, 1988.- 56 б.

Мұқанов Ш. Жалынды жылдар жаңғырығы.- Алматы: Қазақстан, 1982.- 72 б.

Меңдібаев Ә. От кешу.- Алматы: Қазақстан, 1974.-112 б.

№Шәріпов Қ. Біз-панфиловшылармыз: Деректі хикая.- Алматы: Жазушы, 1980.-151 б.

Ыбыраев Ж. Майдан жыры мен сыры.- Алматы: Қазақстан, 1993.- 224 б.

 

ІІ бөлім: Соғыстың бір сәті немесе аңызға айналған жастық

Арулар отты жылдарда / Құраст. Ф.Оңғарсынова.- Алматы: Қазақстан, 1975.- 272 б.

Ибрагимова Т. Мәңгілік алау: Очерктер мен естеліктер.- Алматы: Қазақстан, 1983.- 92 б.

Қайсенов Қ. Жау тылында.- Алматы: Жалын, 1977.-126 б.

Қизатов Ж. Өмір өткелдері.- Алматы:Жазушы, 1976.-190 б.

Мыңбаев Т. Өліммен бетпе-бет: Өмірбаяндық повесть.- Алматы: Жалын, 1987.-152 б.

Нұрмаханова Ә. Шығыс шынары: Деректі повесть.- Алматы:Жазушы, 1973.- 192 б.

Нұршайықов Ә. Ақиқат пен аңыз: Роман-диалог.- Алматы: Жазушы,

Өміржанов Ә. Келер деп хаты елеңдеп...-Алматы: Қазақстан, 1985.- 103 б.

Сәрсенбаев Ә. Жауынгер монологы.- Алматы: Қазақстан, 1972.-156 б.

Сыздықов Ш. Мәншүктің өшпес ерлігі: Деректі повесть.- Алматы: Қазақстан, 1985.- 104 б.

Халимулдина А., Халимулдина Э. Мәншүктің жұлдызды сәті: Естелік.- Алматы: Балауса, 1992.-448 б.

ІІІ бөлім: Соғыс өрті шалған шабыт

 

Алыс жолға аттанды ақын

Адам,өмір майданына.

Тапсырды да аманатын

Қарақат көз жан-жарына.

(А.Жұмағалиев)

 

Әдебиеттер:

Жыр-аманат: Ұлы Отан соғысында қаза тапқан жауынгер ақындардың өлең-жырлары.- Алматы: Жалын, 1978.- 263 б.

От ортасынан оралмағандар / Ұлы Отан соғысынан оралмаған жауынгер-журналистер жайлы жинақ/ Құраст. С.Сейітов.- Алматы: Қазақстан, 1972.-255 б.

Бұлқышев Б. Адамзатқа хат: Шығармаларының жинағы.-Алматы:Жалын, 1977.-207 б.

Бұлқышев Б. Заман біздікі: Публицистика, хаттар, роман, өлең-поэмалар мен естеліктер.-Алматы: Жалын, 1990.-509 б.

От ортасынан оралмағандар / Құраст. С.Сеитов.-Алматы: Қазақстан, 1971.-256 б.

ІV бөлім: Жеңістің жарқын көктемі

Цитата:

Әдебиеттер:

Жеңіс жұлдызы: Совет Армиясы туралы жыр-кітап.-Алматы: Жазушы, 1980.-352 б.

Қошқарбаев Р. Жеңіс жалауы.- Алматы:Жалын, 1978.-168 б.

Жеңіс / Құраст. Б.Ысқақов.- Алматы: Жалын, 1985.- 192 б.

Өмір өткелдері: Деректі повесть және әңгімелер.- Алматы: Жазушы, 1987.- 208 б.

Ер мен елдің жеңісі/ Құраст. М. Кеңбейілов.- Алматы: Қазақстан, 1985.- 256 б.

Хасенов М. Берлинді алған батырлар.- Алматы: Қазақстан, 1977.-104 б.

Байқұлов М. Жеңіске дейінгі жеті өткел.- Алматы: Қазақстан, 1994.- 80 б.

Ескерту: Кітап көрмесіне Ұлы Жеңістің 60 жылдығына арналып жазылған мерзімді басылымдардағы материалдарды пайдаланыңыздар.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Пайдаланылған әдебиеттер

 

Сарғайса да тарихтың ақ парағы, ол күндер мәңгі есте сақталады!: Методикалық ұсыныстар / ҚМРБК Құраст. Кенесарина Т.- Алматы, 1995.- 50 б.

 

************

 

Аймахан Қ. Өздігінен келген жоқ.: [Кеңестер Одағының Батыры, Тәуелсіз Қазақстанның №1 Халық Қаһарманы Сағадат Қожахметұлымен сұхбат] // Алматы ақшамы.- 2005.- 11 қаңтар.- №3.- С.3.

 

Ақхожин С. Әннің тәрбиелік мәні үлкен: (Ұлы Отан соғысы жылдары шыққан әндер туралы) // Қазақстан мектебі.- 2005.- №1.- С.14-16.

 

 

Асылбек А. Талғат Бигелдинов: "Ордендерімді ұрлағанмен, абырой - атағымды ұрлай алмады": [Ұлы Отан соғысының батыры Талғат Бигелдиновпен әңгіме] // Заң газеті.- 2000.- 9 мамыр.-3б.

 

Аупбаев Ж. Соғыс және бейбітшілік: Ұлы Отан соғысының қазақстандық тарихы // Халық кеңесі.- 1995.- 3 ақпан.

 

Ахметов Қ. Қазақтың батыр қызы - Хиуаз:: [Ұлы Отан соғысының батыры Хиуаз Доспанова туралы.] // Қазақстан әйелдері.- 1997.- N8.- Б.10-11.

 

Әбдікәрім С.  Киевте желбіреген ту: [Ұлы Отан соғысы жылдарындағы Украина туралы] // Заң газеті.- 2000.- 26 сәуір.-5б.

 

Әбділда Б. Қыран қанаты талмайды:Талғат Бигелдинов 75 жаста// Алматы ақшамы.- 1997.- 1 тамыз.- Б.3.

 

Әбжанов К. Қазақстан Ұлы Отан соғысы жылдарында (1941 - 1945).// Алматы ақшамы.- 2000.- 5 мамыр.-2б.

 

Әділ Қ.   Жеңіс парадына қатысады: [Мәскеудегі Жеңістің елу жылдығына арналған парадқа қатысатын қазақстандықтар] // Халық кеңесі.- 1995.- 4 мамыр.

 

Мына жұрт ер Білісті біле ме екен? немесе баспагерлерге базына: [Ұлы Отан соғысының қаһарманы Біліс Қойгелдіұлы Нұрпейсов туралы] // Заң газеті.- 2004.- 7 мамыр.- Б.4.

 

Әлімбаев М.        Мәнді жеңіс - нәрлі жеңіс: Майдангер қаламгердің Ұлы Отан соғысындағы Жеңістің мәні туралы ой - толғанысы // Қазақ әдебиеті.- 1995.- 9 мамыр (N11).- Б.3.

 

Әлімжан Е. Жанартау: [Ұлы Отан соғысының ардагері Бауыржан Момышұлы туралы] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 27 қырк.-7б.

 

Әшімов Б.    Ел сенімі - ең қымбатың// Егемен Қазақстан.- 1997.- 31 шілде.- Б.4.

 

Әшімханов С.     Мектеп оқушыларының тылдағы еңбегі// Қазақстан мұғалімі.- 1995.- 1 наурыз (N4).- Б.2.

 

Бағдат Момбеков (Жандосай).: [Ұлы Отан соғысының ардагері, "Жас алаш" газетінің қызметкері болған. Қазынама.] // Жас алаш.- 1999.- 29 мамыр.

 

Байғожаев Ә. Өткенді бағамдауда - байсалдылық керек - ақ: [Ұлы Отан соғысының ардагері. "Солдат даңқы" орденінің үш дәрежесінің де иегері әңгімелейді.] // Арай.- 1998.- N5-6.-22-23 б.

 

Деректер сыр шертеді: [Қазақстан Ұлы Отан соғысы жылдарында] // Ұлан.- 1996.- 7 мамыр (N19).- Б.2.

 

Досжанов Д.  Қаһарман.// Балдырған.- 2000.- N10.-5-6б.

 

Есмағамбетов К.         Ол үшін соғыс біткен жоқ...: [Ұлы Отан соғысының ардагері, полковник, тарих ғылымының кандидаты Асқанбек Алданазаров туралы] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 15 сәуір.-4б.

 

Жанасов Ж.        Ту тіккен: [Рейстаг қаһарманы Рақымжан Қошқарбаевтың туғанына 80 жыл] // Егемен Қазақстан.- 2004, - 19 қазан.- (№259).- С.5.

 

Жандәулет Т.      Бұл біздің де жеңісіміз!: Мамырдың 9-ы Жеңіс күні. Қазақстандықтардың Ұлы Отан соғысындағы үлесі // Ана тілі.- 1996.- 9 мамыр (N19).- Б.1.

 

Жеңістің шұғылалы шаттығын Жеңістің 50 жылдығының Алматыда мерекеленуінен хабар// Халық кеңесі.- 1995.- 11 мамыр.

 

Жұмаділ Ш.        "Ұлы Отан соғысы: тарих және қазіргі заман".// Алматы ақшамы.- 2000.- 24 сәуір.-1б.

 

Жүніс I. Тағдырлар: Ұлы жеңіске - 55 жыл.// Жетісу.- 2000.- 30 наурыз.-6б.

 

Зікірияұлы Ә.     Батыр ескерткішіне сапар: [Совет Одағының Батыры Төлен Қабыловтың Ұлы Отан соғысында ерлікпен қаза тапқанына биыл 55 жыл] // Алматы ақшамы.- 2000.- 19 сәуір.-2б.

 

Кәкішұлы Т. Тау алыстаған сайын айқын көрінеді: [Совет Одағының батыры Мәлік Ғабдуллиннің шығармашылығы туралы] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 21 қараша.-3б.

 

Кейкелов Ж. Қас - қағым ғұмыр: [Темірбеков Асанғазы] // Егемен Қазақстан.- 1997.- 9 мамыр.

 

Кенжалиев И. Мәншүк туралы жаңа дерек// Халық кеңесі.- 1995.- 9 мамыр.

 

Көлбаев Т. Великие Луки, үшін шайқас.// Қазақ батырлары.- 2000.- N6.-6б.

 

Көлбаев Т. Еңбек армиясы: [1941-45] // Алматы ақшамы.- 1996.- 8 мамыр.

 

Көлбаев.Т.   Жауынгерлік жылдар шежіресі немесе майдандық қазақ газеттерін парақтағанда.: Ұлы Жеңістің 60 жылдығына орай // Заң газеті.- 2005.- №4.- С.4.

 

Көлбаев Т.   Отызында от кешкен: [Ұлы Отан соғысының батыры Әбілқайыр Баймолдин туралы] // Заң газеті.- 2000.- 9 мамыр.-2б.

 

Көлбаев Т.   Толарсақтан қан кешіп, қалам ұстап...: [Ұлы Отан соғысы және еңбек ардагері, Қазақстанның халық жазушысы Әзілхан Нұршайықов жөнінде сыр] // Алматы ақшамы.- 2003.- 28 маусым.- Б.16.

 

Көлбаев Т. Шығыс шынары// Алматы ақшамы.- 1995.- 10 мамыр.

 

Кривощеков Л. Жеңіс көктемі.: (9 мамыр - Жеңіс күні) // Қазақ әдебиеті.- 1997.- 6 мамыр(N18).- Б.4.

 

Қазақстан және ұлы отан соғысы.// Ұлан.- 2000.- 9 мамыр.-1б.

 

Қайсенов Қ.        Жеңіс баршамызға ортақ: (9 мамыр - Жеңіс күні) // Қазақ әдебиеті.- 1997.- 6 мамыр (N18).- Б.1, 3.

 

Қайсенов Қ.        Жеңіс баршаңызға ортақ.: (9 мамыр - Жеңіс күні) // Қазақ әдебиеті.- 1997.- 6 мамыр(N18).- Б.1, 3.

 

Қайсенов Қ.        Қайран, інім - ай!: [Халық қаһарманы Рахымжан Қошқарбаев туралы.] // Егемен Қазақстан.- 1999.- 26 қаңтар.

 

Қалдыбай М.      Бауыржан мен Мәлік.// Қазақ әдебиеті.- 2000.- 15 қырк(N37).-8-9б.

 

Қалдыоразұлы Қ.       Ол Берлинді бомбалаған (немесе батыр Біләл Қалиев туралы үзік сыр).// Қазақ батырлары.- 2000.- N10.-6б.

 

Қарамсақұлы И.          Сталиннің тоғыз тартуы: Ұлы Жеңістің 55 жылдығына.// Заң газеті.- 2000.- 19 сәуір.-5б.

 

Қас жауымен бірінші беттескен:: [Ұлы Отан соғысының ардагері Сәмиғолла Жақсыбайов туралы әңгіме.] // Егемен Қазақстан.- 1997.- 27 қараша.

 

Қаупынбайұлы Т. Намыс найзағайы: [Аңыз ата. Абыз ата Қайсенов Қасым батыр айтқан сыр] // Жетісу.- 1998.- 9 мамыр.

 

Қаупынбайұлы Т. Сұрапыл жылдар сарбаздары: [Ұзынағаш селосындағы Тұрар Рысқұлов атындағы орта мектепте майдангер ұстаздарға құрмет көрсетілді] // Жетісу.- 2000.- 15 сәуір.-7б.

 

Құлиев Ж.   Ұлы жеңістің құны қанша?// Ана тілі.- 2004.- 6 мамыр.- Б.6.

 

Құлманова Л. Ерлік - ел мұрасы: [М.Мәметованың мұражайы және батыр қыздың өмірі жайлы] // Қазақстан әйелдері.- 1995.- N3.- Б.18-19.

 

Құндызбайұлы К. Отқа оранып, оқ астында жүргенде...: [Халқымыздың аса қадірлі, ардақты ұлдарының бірі Салық Зиманов ғұлама ғалым, академик, Ұлы Отан соғысының ардагері] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 28 сәуір.-8б.

 

Құттымұратұлы Қ. Қайсар қызы қазақтың: [Совет Одағының батыры Мәншүк Мәметованың Орал қаласындағы мұражайы туралы] // Жас алаш.- 2001.- 1 наур.-5б.

 

Мәметова А. Жақсыдан қалған көз еді: [М.Мәметова туралы] // Қазақстан әйелдері.- 1995.- N3.- Б.20.

 

Мәншүк туралы сөз - ерлік туралы сөз // Қазақстан әйелдері.- 1995.- N3.- Б.24-27.

 

Мәңгі жас бейне: (Кеңес Одағының Батыры Әлия Молдағұлованың туғанына - 75 жыл. Әлия туралы туысы Сапурамен сұхбат/ Әңг. Ш.Бейсенова) // Егемен Қазақстан.- 1999.- 22 сәуір.

 

"Мен халқымды бейбіт өмірде де қорғаймын!":Кеңес Одағының екі мәрте Батыры, ардагер ұшқыш Т.Ж.Бигелдинов 75 жаста /Сұхбаттасқан Т.Сүйінбай// Егемен Қазақстан.- 1997.- 5 тамыз.- Б.4.

 

Мұратбекова А. Рақымжан Қошқарбаев (1924 - 1988).// Айгөлек.- 2004.- №12.- С.5.

 

Мұртаза Ш.        Рух пен намыстың төресі: [Бауыржан Момышұлы туралы] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 3 қазан.-3б.

 

Мырзамбетұлы Б. Арман - ай: [Қазақстанның халық жазушысы Әбу Сәрсенбаевтың әскери тақырыптағы әңгіме, романдарындағы сүйікті кейіпкер, Ұлы Отан соғысының батыры Ратай Сұлтанбеков туралы] // Алматы ақшамы.- 2000.- 5 мамыр.-2б.

 

Негимов С. Мәлік пен Төлеген: Совет Одағының Батыры атағын алғанына 60 жыл// Қазақ әдебиеті.- 2003.- 31қаңтар(N5).- Б.5.

 

Нұршайықов Ә. Комиссар айтқан сол бір сөз...: [Абай атындағы мемлекеттік және А.А.Фадеев атындағы халықаралық сыйлықтың лауреаты Әзілхан Нұршайықовтың "Біздің Бәйішев" деп аталатын кітапынан үзінді] // Атамекен.- 2000.- 26 көкек(N7-8).-5б.

 

Нұршайықов Ә. Қайсар қыздың қаһармандығы: [Қазақтың Ұлы Отан соғысындағы жалғыз ұшқыш қызы Хиуаз Доспанова "Халық қаһарманы" атағын алғандығы туралы] // Егемен Қазақстан.- 2004.- 10 желтоқсан.- №297 - 298.- С.4.

 

Омарұлы С.        Майданға ауыл - село қамқорлығы.// Алматы ақшамы.- 2000.- 3 мамыр.-2б.

 

Омарұлы Сәми - ғолла.  Екі танкіні қиратқан Алтыншаш туралы не білеміз?: [Қазақтың батыр қызы Алтыншаш Өскенбайқызы Нұрғожинова туралы] // Қазақстан әйелдері.- 2001.- N2.-12-13б.

 

Орынбай Ш. Әкімдері илікпей, қариясы шалқаяды.: [Ұлы Отан соғысының бірінші топтағы мүгедегі, еңбек ардагері Тұрмахан Досбергенұлы.] // Егемен Қазақстан.- 1998.- 7 қаңтар.

 

Өнегесін өміріне өзек еткен: [Қазақтың маңдайына жарқырап біткен ерен ұлдарының бірі, қайталанбас біртуар тұлға, Ұлы Отан соғысындағы әйгілі командир, гвардия - полковнигі, жазушы Бауыржан Момышұлының немересі Ержан Момышұлымен сұхбат] // Заң газеті.- 2000.- 9 мамыр.

 

Райымбек Г. Қыршын кеткен қарлығаш: Халқымыздың мақтанышы Мәншүк Меметованың ерлік ісі кейінгі ұрпаққа үлгі - өнеге // Зерде.- 1995.- N5.- Б.6-7.

 

Рәмәков Т. Отқа оранған жылдар: ("Халық қаһарманы" Мөрдін Тайыпов) // Егемен Қазақстан.- 1997.- 9 мамыр.

 

Рысдәулет М. Сағыныш сазы: [Ағайынды бесеуден елге біреуі ғана оралды. Ұлы Отан соғысының ардагері Тілепов Кәрен туралы] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 27 сәуір.-4б.

 

Рысдәулет М. Үш "Даңқ" ордені бар майдангер неге "Даңқ" орденінің толық иегері бола алмайды?: [Ұлы Отан соғысының ардагері Алақан Жапарбеков туралы] // Егемен Қазақстан.- 2000.- 25 наурыз.-4б.

 

Сағдиев М. Тіземізді бүгіп, тағзым етеміз.// Егемен Қазақстан.- 2000.- 3 мамыр.-1, 3б.

 

Саматұлы Н. Қазақтың батыр сол қызы.// Ана тілі.- 2004.- 16 желтоқсан.- №51-52.- С.10-11.

 

Сахариев Е.        Мұраты биік мұзбалақ. Ерлігі, өмірі ұрпаққа сардар Бәукең хақында. Бауыржанға арналған көрме.// Жетісу.- 2000.- 29 шілде.-6б.

 

Сәмитұлы Ж. Шығыс Түркістан Республикасы және оның басшылары: 1944 ж.Қазақ елі және Қытай. // Қазақ тарихы.- 1996.- N1.- Б.56-60.

 

Сәрсенбай Ж.  Қазаақтың қайсар қыздары [Қазақстан Республикасы Парламенті үйінің алдындағы саябақта қазақтың батыр қыздары Әлия мен Мәншүкке қойылған ескерткіштің ашылу рәсімі болды]// Жас алаш.- 1997.- 28 қазан.

 

Сәттібайұлы К.  Қазақтың ноқтаға басы сыймаған бір перзенті// Жас алаш.- 2000.- 19 тамыз.-1б.

 

Серғазы Г.  Жеңісті жырлаймыз: [Ұлы Отан соғысындағы Жеңістің 55 - жылдығына арналған Әскери әндер фестивалі туралы] // Алматы ақшамы.- 2000.- 3 мамыр.-1б.

 

Тайшыбаев К. Елге мұра, ұрпаққа үлгі ерлік: [Атырау облысының Ұлы Отан соғысындағы жеңіске қосқан үлесі] // Жалын.- 1996.- N9-10.- Б.223-227.

 

Тоқмырзаұлы Қ.  Әлия Молдағұлованың нақты туған ауылын біліп жүріңіз.// Ана тілі.- 2001.- 19 шілде.-5б.

 

Төлепберген М. Бір күн және 54 жылдан соң: [Қос майдангер Айнақұл Нарманбетов пен Сатыбалды Тотанов үшін қауышудың естен кетпес әсері ерекше еді] // Егемен Қазақстан.- 1998.- 9 мамыр.

 

Төлепберген М. Жансыз бейне жан тебірентеді:: [Халақ қаһарманы Бақтыораз Бейсекбаев туралы.] // Егемен Қазақстан.- 1998.- 26 маусым.

 

Тіркешбайқызы Ж.  Хас батырлар батыры: [Халқымыздың қаһарман перзенті Бауыржан Момышұлы атаның 90 жылдық мерейтойы қарсаңында] // Ұлан.- 2000.- 10 қазан.-2б.

 

Ұлы жеңіске - 60 жыл!// Қазақ батырлары.- 2004, - қыркүйек.- (№9).- С.2-3.

 

Үлкен тарих осылай басталған: Ұлы Отан соғысы жылдарында // Алтын дария:"Ана тілі" газетінің қосымшасы.- 1998.- 22 қазан (N42).- Б.8.

 

Хиуаз Доспанова:" Халқым сыйлайтын, ұрпағымды ұялтпайтын өмір жолынан өтіп келемін деп ойлаймын": Әңг: М.Төлепберген. // Егемен Қазақстан.- 2004.- 15 желтоқсан.- №303 - 304.- С.4.

 

Хиуаз Доспанова - Халық қаһарманы.// Егемен Қазақстан.- 2004.- 15 желтоқсан.- №303 - 304.- С.1.

 

Әдебиеттер тізімі

Тайшыбаев К. Елге мұра, ұрпаққа үлгі ерлік: [Атырау облысының Ұлы Отан соғысындағы жеңіске қосқан үлесі] // Жалын.- 1996.- N9-10.- Б.223-227.

 

Әбділда Б.  Жеңіс күні жемісті іске жол салғай: [9 - мамыр Жеңіс күні] // Алматы ақшамы.- 1998.- 11 мамыр.

 

Әбжанов К. Қазақстандықтардың жеңіске үдесі: Қазақ халқы екінші дүниежүзілік соғыс жылдарында // Қазақ тарихы.- 1996.- N4.- Б.43-46.

 

 

Әлімбаев М.  Мәнді жеңіс - нәрлі жеңіс: Майдангер қаламгердің Ұлы Отан соғысындағы Жеңістің мәні туралы ой - толғанысы // Қазақ әдебиеті.- 1995.- 9 мамыр (N11).- Б.3.

 

 

Достықтың төл перзенті - ұлы жеңіс!: (Майдангер, сөз өнерінің майталман ұстасы, Қазақтың біртуар перзенті/ Мұзафар Әлімбаймен әңгіме) // Жас алаш.- 1999.- 8 мамыр.

 

Жандәулет Т. Бұл біздің де жеңісіміз!: Мамырдың 9-ы Жеңіс күні. Қазақстандықтардың Ұлы Отан соғысындағы үлесі // Ана тілі.- 1996.- 9 мамыр (N19).- Б.1.

 

 

Жанымбет Б. Жеңіс туын Берлинде желбіреткен.// Егемен Қазақстан.- 2000.- 29 сәуір.-3б.

 

Жеңіс парадына қатысады: [Мәскеудегі Жеңістің елу жылдығына арналған парадқа қатысатын қазақстандықтар] // Халық кеңесі.- 1995.- 4 мамыр.

 

Жеңіс сарбаздары. Ұжымдық портрет.: [Әнуар Омарбеков, Зайырқан Әшітов, Григорий Жолаев, Балтабай Сейділдаев, Тәшаухан Әлімбеков туралы]. Әзір: Қ.Аймахан. // Алматы ақшамы.- 2004.- 8 мамыр.- Б.2.

 

Жеңістің шұғылалы шаттығын Жеңістің 50 жылдығының Алматыда мерекеленуінен хабар// Халық кеңесі.- 1995.- 11 мамыр.

 

Көлбаев Т.   Жауынгерлік жылдар шежіресі немесе майдандық қазақ газеттерін парақтағанда.: Ұлы Жеңістің 60 жылдығына орай // Заң газеті.- 2005.- №4.- С.4.

 

Кривощеков Л.   Жеңіс көктемі: (9 мамыр - Жеңіс күні) // Қазақ әдебиеті.- 1997.- 6 мамыр (N18).- Б.4.

 

Кривощеков Л.   Жеңіс көктемі.: (9 мамыр - Жеңіс күні) // Қазақ әдебиеті.- 1997.- 6 мамыр(N18).- Б.4.

 

Қайсенов Қ.        Жеңіс баршамызға ортақ: (9 мамыр - Жеңіс күні) // Қазақ әдебиеті.- 1997.- 6 мамыр (N18).- Б.1, 3.

 

Қарамсақұлы И.          Сталиннің тоғыз тартуы: Ұлы Жеңістің 55 жылдығына.// Заң газеті.- 2000.- 19 сәуір.-5б.

 

Құлиев Ж. Ұлы жеңістің құны қанша?// Ана тілі.- 2004.- 6 мамыр.- Б.6.

 

Нұрсұлтан Назарбаев: "Бұл жеңіссіз бүгінде тәуелсіз Қазақстан болмас еді."// Егемен Қазақстан.- 2000.- 9 мамыр.-1-2б.

 

Серғазы Г.   Сұрапыл соғыс суреттері: [Жеңістің 55 жылдығына орай тарихи - деректі фильмдер туралы] // Алматы ақшамы.- 2000.- 5 сәуір.

 

Ұлы жеңіске - 60 жыл!// Қазақ батырлары.- 2004, - қыркүйек.- (№9).- С.2-3.

 

*****

 

Айтақов  Ә. Тайыр Тастандиев: Ұлы Отан соғысының ардагері, Даңқ орденінің толық кавалері туралы очерк.- Алматы: Жазушы, 1972.- 24 бет: портр.- (Ұлы Отан соғысының батырлары).

 

Алексеев С.П. Қаһармандар: Ұлы Отан соғысы тарихынан хикаялар/ Ауд. Б. Бабақов.- Алматы: Жалын, 1987.- 336 бет: суретті.

 

Аманжолов  К. Р.         Ерліктің жарқын беттері: Ұлы Отан соғысында қазақстандық құрамалардың жеңіспен өткен жолдары. 1941-1945.- Алматы: Қазақстан, 1987.- 96 бет.

 

Арынғазиев Б. Әнуар Әбуталіпов: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1973.- 27 б.

Арулар отты жылдарда.- Алматы:Қазақстан, 1975.-272 б.

 

Аяшев  Ж. Жолдас Сүлейменов: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1975.- 28 бет: суретті.

 

Аяшев  Ж. Сыдық Ысмайылов: Совет Одағының Батыры, 81-атты әскер полкінің взвод командирі жайлы: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1972.- 24 бет: портр.

 

Әкімқұлов  Е. Қарақозы Әбделиев: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1969.- 30 б.: портр

 

Әлімов Қ.  Сейітхан Темірбаев: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1975.- 24 б.: портр.

 

Әлішев  Ә. Урмәш Түктібаев: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1969.- 26 б.: сурет.

 

Байсеркеев Л. Майданды демеген қуатты күш.- Алматы: Қазақстан, 1985.- 160 б.

 

Бейісқұлов Т. Кеудесін оққа тосып.../ Мектеп балаларына арналған.- Алматы: Жазушы, 1975.- 37 бет: суретті.

 

Бекетаев Қ.         Мәңгілік дастан.- Алматы: Қазақстан, 1990.- 192 б.

 

Бекетаев Қ.         Сексен сегіз қыз: Хикая.- Алматы: Жалын, 1977.- 72 бет: суретті.

 

Бектемісов Ә.  Жау жағадан алғанда: Әскери тілшінің жазбаларынан.- Алматы: Қазақстан, 1976.- 160 б.

 

Бекішев Х. Батальон алға.- Алматы: Қазақстан, 1985.- 152 б.

 

Бигельдинов Т. Аспадағы айқастар.- Алматы: Жазушы, 1971.- 127 б.

 

Бимағанбетов М.  Жауынгер жолы: Деректі повесть.- Алматы: Қазақстан, 1984.- 96 б.

 

Боздақтар: Алматы қаласы. Т.1. Ұлы Отан соғысы (1941-45) жеңісінің 50 жылдығына арналады. Отан қорғау жолында құрбан болған алматылық боздақтарға ескерткіш-кітап.- Алматы: Қазақ энциклопедиясы, 1995.- 496 б.

 

Боздақтар: Алматы қаласы.- Отан қорғау жолында құрбан болған алматылық боздақтарға ескерткіш - кітап.- Алматы: Қазақ энциклопедиясы, 2000.- 712б.

 

Бөбеқұлов М. Мұсабек Сеңгірбаев: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1966.- 21 бет: портр.

 

Гречко, А. А. Соғыс жылдары, 1941-1943: Естеліктер.- Алматы: Қазақстан, 1978.- 576 б.: портр.

 

Ғабдуллин М. Менің майдандас достарым: Әңгімелер мен очерктер.- Алматы: Жазушы, 1985.-389 б.

 

Едігенов Н. Алматы Ұлы Отан соғысы жылдарында.- Алматы: Ғылым, 1970.- 167 б.

 

Ел мен ердің жеңісі: Публицистикалық мақалалар, очерктер, естеліктер.- Алматы: Қазақстан, 1985.- 256 б.: 20 б. сурет.

 

Елеусізұлы Т. Иван Шадрин: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1973.- 24 б.: портр.

 

Елін сақтап қалды ерлер: Қазақ ақындарының Ұлы Отан соғысы туралы жырлары.- Алматы: Жазушы, 1970.- 231 б.: сурет.

 

Ешқашанда ұмытпаймыз: Белорус балаларының Ұлы Отан соғысы туралы әңгімелері/ Орыс. ауд. Б. Юсупов.- Алматы: Жазушы, 1972.- 78 бет: суретті.

 

Жақсыбаев А. Құдайберген Сұрағанов: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1969.- 27 бет.: портр.- (Ұлы Отан соғысының батырлары).

 

Жамбыл. Қамал бұзған қаһарман: Ұлы Отан соғысы туралы жырлар жыйнағы.- Алматы: ҚазБмб, 1945.- 92 б.

 

 

Жауынгер хаттары.- Алматы: Қазақстан, 1968.- 524 бет.

 

Жеңімпаздар: Ұлы отан соғысына қатнасқан Қазақстан жазушыларының естелік әңгімелері.- Алматы: Жазушы, 1965.- 500 бет.

 

Жеңіс жыры: Әндер жинағы / Құраст.Д.Мүсіров.-Алматы: Өнер, 1980.-127 б.

Жолдасбеков А.           Ботабай Садықов: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1967.- 23 бет: портр.

 

Жылқышев С. Аэронавтар айқасы: Аэронавт - ұшқыштың естеліктері.- Алматы: Жалын, 1977.- 171 бет: портр.

 

Жыр - аманат: Ұлы Отан соғысында қаза тапқан жауынгер ақындардың өлең-жырлары/ Ы. Адамбеков; Қ. Әбдәлиев т. б.- Алматы: Жалын, 1978.- 263 бет: портр.

 

Имашев М. Серікқазы Бекбосынов: 99-Әуе десанттық, гвардиялық атқыштар дивизиясы 300-полктың жауынгерлері жайлы очерк.- Алматы: Жазушы, 1972.- 32 б.

 

Көпбаев Ә. Ізқұтты Айтықов: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1966.- 19 б.: 1 портр.- (Ұлы Отан соғысының батырлары).

 

Қазақстан Ұлы Отан соғысы жылдарында: Библиографиялық көрсеткіш.- Алматы: Қазақстан, 1990.- 464 б.

 

Қайсенов Қ.        Естеліктер мен жазбалар.- Алматы: Атамұра, 2002.-

304 б.

 

Алексеев С.         Қаһармандар: Ұлы Отан соғысы тарихынан хикаялар/ Ауд. Б. Бабақов.- Алматы: Жалын, 1987.- 336 бет: суретті.

 

Қаһарлы сөз қамал бұзады: Ұлы Отан соғысы кезіндегі ақындар айтысы.- Алматы: Ғылым, 1995.- 272 б.

 

Малкин  В. М.    Батырлар қалмас беймәлім: Панфиловшы - жауынгерлер туралы деректі очерктер.- Алматы: Қазақстан, 1987.- 264 бет: суретті.

 

Меңдібаев Ә. От кешу.- Алматы: Қазақстан, 1974.- 112 б.

 

Мизамбеков Т. Григорий Безродный: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1973.- 24 б.: портр.

 

Момышұлы Б. Адам қайраты: Әңгімелер.- Алматы: Жалын, 1981.- 208 б.

 

Мұқанов С.         Мәлік Ғабдуллин: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1974.- 24 бет: портр.

 

Мұқанов Ш. Жалынды жылдар жаңғырығы.- Алматы: Қазақстан, 1982.- 71 бет: фотогр.

 

Мұсабеков У.  Жолдыбай жолы: Деректі повесть пен әңгімелер.- Алматы: Қазақстан, 1983.- 104 б.

 

Мұстафин Б. Жәлел Қизатов: Очерк.- Алматы: Жазушы, 1975.- 27 бет: портр.

 

Нұрмағамбетов С.

Жауынггер жолы/ Әдеби өңдеген Ж. Жүмаханов.- Алматы: Қазақстан, 1975.- 119 б.: суретті.

 

Нұрмағамбетова  О. Қаһарлы сөз - қамал бұзады: Ұлы Отан соғысы жылдарындағы қазақтың халық поэзиясы.- Алматы: Қазақстан, 1965.- 76 б.

 

От ортасынан оралмағандар: Ұлы Отан соғысынан оралмаған жауынгер-журналистер жайлы жинақ.- Алматы: Қазақстан, 1972.- 255 б.: суретті.

 

Самұратов Ж. Жорықта өткен жылдар.- Алматы: Қазақстан, 1983.- 124 б.

 

Самұратов Ж. Оқ болып атылдық.- Алматы: Қазақстан, 1989.- 240 б.

 

Сәлем саған майданнан, Қазақстан!: 1941 -1945 Хаттар жинағы/ Құраст.: Д.С. Вечкутов, т. б.- Алматы: Қазақстан, 1975.- 399 бет: суретті.

 

Сәрсенбаев Ә.  Батырлардың ізімен: Әңгімелер, естеліктер, күнделіктер.- Алматы: Жазушы, 1974.- 208 бет: суретті.

 

Сәрсенбаев Ә. Жауынгер монологы: Деректі әңгімелер, новеллалар, очерктер.- Алматы: Қазақстан, 1972.- 156 бет: портр.

 

Сейдеханов К.    Қазақтың Ұлы Отан соғысы кезіндегі халық поэзиясы.- Алматы: Ғылым, 1974.

 

Сланов Ғ.

Алтай баласы.- Алматы: Жазушы, 1973.- 43 бет.

 

Смирнов С. Брест қамалы: Повесть.- Алматы: Қазақстан, 1967.- 493 бет: суретті, портр.

 

Сұртаев Т.   Отан деп соққан жүрек.- Алматы: Қазақстан, 1989.- 160 бет.

 

Сыздықов Ш. Мәншүктің өшпес ерлігі: Деректі повесть.- Алматы: Қазақстан, 1985.- 104 бет.

 

Ұлы Отан соғысына қатысқан Қазақстан суретшілері/ Текст авт.Н.-Б.Нұрмұхаммедов.- Алматы: Өнер, 1985.- 176бет.: суретті.

 

Іңірбайұлы Е. Он сегізде от кешкендер.- Алматы, Үш қиян.- 2002.- 184 б.